Pseudonim:
"Siostra Bogdana"
Data urodzenia:
1913-08-18
Imiona rodziców:
Melchior - Helena z domu Kowalińska
Oddział:
Sanitariat Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej "Bakcyl" - Grupa Bojowa "Krybar" (Powiśle) - siostra zakonna w szpitalu polowym przy ul. Tamka 30
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną - wraz z innymi siostrami i dziewczętami znalazła tymczasowe schronienie w Ołtarzewie, następnie na Antałówce w Zakopanem, a od listopada 1944 do czerwca 1945 w domu Zgromadzenia na Jaszczurówce.
Losy po wojnie:
W lipcu 1945 wraz ze wspólnotą dawnego domu przy ul. Tamka 30 osiedliła się w Chylicach pod Warszawą. Od grudnia 1951 do śmierci przebywała w Warszawie w domu przy ul. Wiślanej, gdzie spisała własnoręcznie dzieje domu i przeżycia lat wojennych.
Odznaczenia:
Za ofiarną postawę w Powstaniu Warszawskim otrzymała Krzyż Armii Krajowej (Londyn 1971, nr 9790) oraz Medal Wojska (Londyn 1948, nr 17 228).
Miejsce pochówku:
Cmentarz Bródnowski w Warszawie
Informacje dodatkowe:
Jej ojciec pracował w fabryce wyrobów bawełnianych I. K. Poznańskiego w Łodzi, matka prowadziła własną pracownię krawiecką. Kiedy jej matka, mając 38 lat, zmarła, osierocając 4 dzieci, a ojciec ożenił się ponownie, wychowaniem młodszych sióstr zajęły się dwie starsze. Nie pozwoliło to jej ukończyć rozpoczętej nauki w szkole średniej. Po 5 latach od śmierci matki, mając 22 lata, wstąpiła do Zgromadzenia w Łodzi przy ul. Czerwonej. Skierowana została 1 V 1935 do pracy w łódzkim domu przy ul. Obywatelskiej. Tam w okresie postulatu pracowała przy budowie kaplicy i domu. W Pniewach rozpoczęła 6 I 1939 nowicjat zakonny, który we IX 1939 został przerwany z powodu wybuchu II wojny światowej. Powróciła do Łodzi, gdzie po odbyciu wraz z innymi siostrami 3 miesięcy ścisłego nowicjatu pod kierunkiem s. Immaculaty Dorkowskiej złożyła profesję zakonną. Gdy pod koniec 1941 Niemcy rozpoczęli likwidację domów zakonnych w Łodzi i wywózkę sióstr do obozu w Bojanowie, przedostała się nielegalnie przez zieloną granicę do Warszawy. 8 I 1942 dotarła do domu przy ul. Gęstej, skąd 23 I 1942 została skierowana do pracy w nowo otwartej placówce przy ul. Tamka 30. Był to zakład opiekuńczo-wychowawczy dla dziewcząt, który w 1942 przyjął grupę dzieci z Zamojszczyzny, a w VIII 1944 zamienił się w 60-osobowy szpital dla żołnierzy AK zgrupowania "Krybar" i osób cywilnych.
