Data urodzenia:
1908-04-25
Miejsce urodzenia:
Częstochowa
Imiona rodziców:
Antoni - Weronika Apolonia z domu Piątkiewicz
Wykształcenie i praca do 1939 r.:
Po ukończeniu Gimnazjum Państwowego im. Romualda Traugutta w Częstochowie (w czerwcu 1928 r. zdawał gimnazjalny zwyczajny egzamin dojrzałości typu humanistycznego) odbywał studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1933. Aplikację adwokacką rozpoczął w tym samym roku w Częstochowie pod patronatem znanego adwokata Stanisława Gawrońskiego, rozstrzelanego później przez Niemców w ramach akcji A-B w Częstochowie.
Przed wojną:
Prawnik. Działacz Stronnictwa Narodowego w rodzinnej Częstochowie, a następnie w Warszawie.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
We wrześniu 1939 r. zmobilizowany do 25 pułku piechoty w Piotrkowie Trybunalskim. Uniknął niewoli, poprzez Lwów wrócił w listopadzie do Częstochowy.
Nazwiska konspiracyjne:
Górawski, Kluźniak, Górniak, Kowalik
Pseudonimy:
"Marian", "Unus”
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od jesieni 1939, współpracował z bratem Edmundem Glińskim, wybitnym działaczem politycznym, prezesem i kierownikiem Zarządu Okręgu Częstochowa Narodowej Organizacji Wojskowej. Zagrożeni aresztowaniem przez Gestapo bracia wyjechali z Częstochowy do Warszawy, gdzie kontynuowali działalność w Komendzie Głównej NOW. Od jesieni 1941 był kierownikiem Biura Legalizacji ("Biuro Dokumentów") w I Oddziale Organizacyjnym KG NOW. Biuro mieściło się przy ulicy Hrubieszowskiej na Woli. Tam zlokalizowana była także składnica i podręczny magazyn blankietów. Środki finansowe na działalność legalizacyjną dostarczane były przez ppłk. Bronisława Banasika "Stefana“ - początkowo sekretarza I Oddziału, a następnie Szefa Sztabu KG NOW.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Harnaś" - współorganizator i współpracownik drukarni "Walki", równocześnie działał w sądownictwie specjalnym.
Dzielnica:
Śródmieście Północ
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Losy po Powstaniu:
Z chwilą upadku powstania Glińscy zdecydowali się na opuszczenie Warszawy wśród ludności cywilnej, by kontynuować tajną działalność w GG. W tym celu udali się do Krakowa. Wraz z Władysławem Furką "Emilem“ i Edwardem Mireckim "Andrzejem“ na fałszywych kolejarskich dowodach, "kierujących ich na roboty“ wyjechał w głąb Niemiec z zamiarem przedarcia się przez granicę holendersko-niemiecką na Zachód. Po nieudanych próbach powrócił do Polski i zamieszkał z żoną w Krakowie.
Losy po wojnie:
Z Krakowa powrócił do rodzinnej Częstochowy. Uniknął aresztowania przez UB, uciekł do Ursusa pod Warszawą. Do 1950 ukrywał się i pracował pod fałszywymi nazwiskami w Jadowie, Słubicach i Łubiance. (W tych ciężkich latach przyszły na świat dwie córeczki państwa Glińskich: w 1946 r. Maria, a w 1947 r.) Barbara. W 1950 r. wraz z żoną i małymi córeczkami wyjechał do Józefowa pod Warszawą. Rodzina podjęła próbę powrotu do wspólnego normalnego życia. Marian przestał się ukrywać i zawierzając kolejnym amnestiom powrócił do prawdziwego nazwiska i pracy w adwokaturze. Jednak już 1 grudnia 1951 r. UB wtargnęło w nocy do ich mieszkania i urządziło tygodniowy "kocioł". Marian został aresztowany i wywieziony jak się później okazało do na Rakowieckiej. Karę 12 lat więzienia odbywał kolejno w X pawilonie przy ul. Rakowieckiej, we Wronkach, Rawiczu i Inowrocławiu. Zwolniony warunkowo 11.08.1956. Powrócił do pracy w adwokaturze. Zmarł 28 września 1996 roku w Warszawie.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych, Krzyż Armii Krajowej (Nr. 32685), Medal Wojska (czterokrotny), Odznaka Weterana Walk o Niepodległość, Odznaka "Akcji Burza” (Nr. I-22-5622), Warszawski Krzyż Powstańczy (Nr. 11-94-28), Srebrna Odznaka Honorowa Naczelnej Rady Adwokackiej.
Miejsce śmierci:
Warszawa. Pochowany został w grobie rodzinnym na Cmentarzu pw. św. Zofii Barat przy ulicy Tanecznej 65 w Warszawie.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne córki, p. Barbary Glińskiej. Krzysztof Komorowski, Polityka i walka. Konspiracja zbrojna ruchu narodowego 1939-1945, Warszawa 2000. Józef Rokicki, Blaski i cienie bohaterskiego pięciolecia, Niemcy Zachodnie 1949, Jerzy Terej, Rzeczywistość i polityka, Warszawa 1988. Tadeusz Maciński, Od konspiracji do emigracji: Narodowa Organizacja Wojskowa - AK i Okręg Stołeczny Stronnictwa Narodowego podczas II wojny światowej i wspomnienia powojenne, Warszawa 1994. Słowo Narodowe Nr.7-8 z 1989 r. Jerzy Terej, Idee, mity, realia: Szkice do dziejów Narodowej Demokracji, 1971. Jan Barański, Lata Młodości i walki, Veritas Foundation Publication Centre, London, Mirosław Orłowski Prasa Stronnictwa Narodowego w latach 1939-1947 Wydawnictwo Poznańskie 2006. Kazimierz Mirecki, Narodowa Organizacja Wojskowa w COP (maszynopis). Kalendarium 1945-2001, Środowisko Żołnierzy Batalionów Armii Krajowej "Gustaw” i "Harnaś”, Warszawa 2002.
