Data urodzenia:
1923-07-04
Miejsce urodzenia:
Brwinów powiat Błonie
Imiona rodziców :
Bolesław - Nadzieja z domu Juduszkin
Nazwisko panieńskie:
Baranowska
Wykształcenie do 1944 r. :
W 1939 r. była uczennicą Gimnazjum Św. Zofii w Warszawie. W czasie wojny uczyła się w warszawskiej Żeńskiej Szkole Rysunku Budowlanego, zdała maturę na tajnych kompletach i studiowała malarstwo u prof. Wojciecha Jastrzębowskiego.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Armia Ludowa
Szlak bojowy:
Śródmieście - Górny Czerniaków
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Jej młodsza siostra
Jadwiga Baranowska (po wojnie Gasztych), rocznik 1924, podczas Powstania Warszawskiego była sanitariuszką w puncie sanitarnym przy ul. Niemcewicza 9 na Ochocie. 10 sierpnia 1944 pojmana przez Niemców i wywieziona wraz z rodzicami, ojcem Bolesławem Baranowskim i matką Nadzieją, do obozu koncentracyjnego (z matką trafiła do KL Auschwitz, Bolesław Baranowski trafił do obozu w Dachau).17 września 1944 r. osadzona w KL Ravensbrück. Wiosną 1945 r. podczas ewakuacji obozu udało jej się zbiec. Do 7 maja 1945 roku ukrywała się w Sudetach (źródło: PCK - Lista strat 19185: lista transport. przybyłych w okresie VIII - IX 1944 do obozu koncentracyjnego Auschwitz - Birkenau (kartoteka PCK - Kraków), Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, IPN GK 135/72/1/2).
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną, udało jej się uniknąć transportu do KL Auschwitz.
Losy po wojnie:
Rzeźbiarka i malarka. Od 1945 roku Maria należała do PPR. W 1957 roku wyjechała na stałe z Polski. Zmarła we Włoszech.
Odznaczenia:
3 VIII 1945 roku została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. We wniosku odznaczeniowym z 7 VII 1945 roku dowódca płk. J. Sęk - Małecki napisał o niej: "Będąc oficerem łączności w Sztabie Śródmieścia - Warszawy wykazała wielką ofiarność i odwagę przy pełnieniu obowiązków łączności, tak w wypadku z odciętym Czerniakowem nocą pod ogniem, jak również w wypadku wypełniania roli łączniczki z oddziałem por. "Gustawa" na ul. Książęcej." 19 stycznia 1955 roku na wniosek Ministra Kultury i Sztuki została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
Nazwisko po mężu:
I-voto Rostkowska, II-voto Papa, używała obydwu nazwisk. W 1943 wyszła za mąż za Ludwika Rostkowskiego (juniora). W 1958 roku poślubiła Gualtieri Papa di San Lazzaro, włoskiego pisarza, krytyka sztuki, wydawcę magazynu „XX-e Siècle”.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Rostkowska Maria "Katarzyna", Słownik VM Kobiet, Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Kobiet, Toruń, 2007, Encyklopedia polskiej emigracji i Polonii, Tom 4: P-S, Toruń 2005.
Literatura:
Araszkiewicz A., Kobieta z marmuru, w: Maria Papa Rostkowska. Kobieta z marmuru, red. R. Gromadzka, E.W. Rybicka, tłum. A. Sobczak-Kövesi, E. Nojszewska, K. Foremiak, katalog wystawy, Maria Papa Rostkowska, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, Warszawa 2014; Rostkowski M., Moja matka artystka, w: Maria Papa Rostkowska. Kobieta z marmuru, red., Milczanowska H., Obietnica szczęścia. Rzeźby Marii Papa Rostkowskiej, „Sztuka.PL” nr 10, 2009; Anna Zelmańska-Lipnicka, Rzeźbię, bo muszę. Maria Papa Rostkowska w: portal edukacyjny Niezła Sztuka, https://niezlasztuka.net/o-sztuce/rzezbie-bo-musze-maria-papa-rostkowska.
