Data urodzenia:
1899-06-12
Stopień:
kapitan (1939) - podpułkownik (1940)
Nazwisko w czasie okupacji :
Antoni Rosiński
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców :
Maksymilian - Michalina Regina z domu Raszyńska
Dzieciństwo i młodość:
Syn Maksymiliana Ziembińskiego (seniora) oddelegowanego na Syberię do budowy tamtejszej kolei, pierwsze lata dzieciństwa spędził na Syberii. Do kraju rodzina powróciła po 9 latach, w 1912 roku.
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
Uczęszczał do I Gimnazjum w Warszawie. Po zdaniu matury w 1919 roku wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. Elew Szkoły Podchorążych w Warszawie. W okresie 1919 - 1920 uczestniczył czynnie w Powstaniu Śląskim i został odznaczony Krzyżem Walecznych. W latach 1920 - 1935 kolejno kształci się w Szkole Podchorążych Saperów w Warszawie i służy w 6 Batalionie Saperów (6 bsap) - 1 Pułk Saperów Legionowych w Modlinie. W latach 1935-1939 służył w 21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy” (21 pp) stacjonującym w garnizonie Warszawa i wchodzącym w skład w 8 Dywizji Piechoty.
Udział w kampanii wrześniowej 1939:
W kampanii wrześniowej w dowódca Zgrupowania Służb w I Armii „Modlin” dowodzonej przez gen. bryg. Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego, przechodzi cały szlak bojowy Armii.
Praca w czasie okupacji niemieckiej:
Po powrocie z frontu w październiku 1939 roku pod zmienionym nazwiskiem Andrzej Rosiński rozpoczął pracę jako robotnik-brukarz w Zarządzie Miasta Warszawy, w III Oddziale Inżynieryjnym. W Zarządzie Miejskim pracował przez cały okres okupacji aż do wybuchu Powstania Warszawskiego.
Udział w konspiracji 1939 -1944:
W konspiracji od jesieni 1939 roku pod pseudonimem „Kobus”. W listopadzie 1939 r. nawiązuje łączność z grupą Zgromadzenia Saperów mającą zadanie magazynować broń i amunicję do późniejszych działań dywersyjno-minerskich. Niestety na skutek aresztowań grupa rozpada się. W grudniu 1939 roku spotyka swego przyjaciela - sportowca, por. pilota Józefa Rylskiego – Brücknera (ps.„Wilk”), przyszłego Komendanta Organizacji Wojskowej „Wilki”, gdzie organizuje oddziały dywersyjno-minerskie (rejon działania: Siedlce - Rusków - Węgrów - Wyszków - Poręba - Radzymin). Pod koniec roku 1940 rozkazem KG OWW nr 8 z 10.11.1940 powołany zostaje na stanowisko Szefa Służby Saperskiej w stopniu ppłk. w tym samym okresie otrzymuje Order Virtuti Militari V kl. Wiosną 1940 (?) roku dowiaduje się, że 21 pp działa w ramach konspiracji , w związku z tym na ręce komendanta Mariana Kamińskiego ps. „Jur„ oraz chor. Szuby zgłasza asumpt jako pomoc saperską do zadań konspiracyjnych w 21 pp „Dzieci Warszawy” (pomimo kapitulacji Warszawy we wrześniu 1939 pułk nie przestał istnieć, lecz działał w konspiracji jako pułk kadrowy, podporządkowany Komendzie Głównej ZWZ, a następnie AK o kryptonimie „Żaglowiec”). Od 1943 roku do wybuchu Powstania Maksymilian Ziembiński ”Kobus" prowadzi wykłady sapersko-minerskie w ramach konspiracyjnej Szkoły Podchorążych AK (rejon działania: Wola - Śródmieście - Powiśle). Na początku 1944 roku na rozkaz Komendanta Głównego opracowuje organizację Służb Taborowych i Remontowych Koni z uwzględnieniem prac terenowych co do sposobu obrony przed wyniszczeniem przez okupanta stanu koni w kraju. Przydział w lipcu 1944 roku: II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żaglowiec"
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Długa 57 m.15
Rodzina biorąca udział w konspiracji i Powstaniu Warszawskim:
Od 1942 roku żonaty z łączniczką Ireną Frąckiewicz ps. "Jasna". Jego młodszy brat Witalis Leon Ziembiński ps. "Witalis" był żołnierzem VI zgrupowania "Golski". Poległ 16 sierpnia 1944 r.
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Wybuch Powstania zastaje go na Mokotowie, w związku z tym nie dociera na miejsce koncentracji macierzystego zgrupowaniu na Żoliborzu, lecz włącza się do walk powstańczych na terenie Starego Miasta, dokąd udaje mu się przedrzeć z Mokotowa.
Oddział:
Prawdopodobny przydział na Starym Mieście: Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - Reduta PWPW ul. Sanguszki 1. Uczestniczy również w budowie barykad w rejonie Arsenału oraz Reduty Banku Polskiego, na ul. Długiej, Bielańskiej oraz na Nowym Mieście. Ostatniego dnia walk przechodzi z Placu Krasińskich kanałami do Śródmieścia, a następnie włącza się do walk na Powiślu oraz w rejonie Politechniki.
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Powiśle (?) - ... Śródmieście Południe.
Losy po Powstaniu :
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Podczas drogi do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) udaje mu się zbiec, a następnie dotrzeć w rejon Starego Sącza do wsi Moszczenica Wyżna. W Moszczenicy nawiązuje kontakt z tamtejszą partyzantką (rejon działań - Moszczenica - Przesietrznica). Tam również odnajduje swą żonę i córkę, ostatni raz widziane podczas Powstania na Starym Mieście. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Starego Sącza zgłasza się 08.02.1945 do Komendy RKU do służby w odrodzonym Wojsku Polskim jako tłumacz.
Losy po wojnie:
Po wojnie otrzymuje przydział do Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie na stanowisko Kierownika Działu Technicznego i Szefa Wydziału Geodezyjnego oraz Szefa Wydziału Gospodarczego. Od maja do listopada 1946 roku mianowany wiceprzewodniczącym VI Podkomisji Mieszanej Polski i ZSRR do wytyczania granicy wschodniej Polski Ludowej na odcinku 178 kilometrów od miejscowości Krynki do miejscowości Wiżajny. W latach 1947-1948 był członkiem i prelegentem Komisji Pracy Społecznej akcji "Służba Polsce". W 1947 roku bierze czynny udział w wyborach do Sejmu jako agitator z ramienia wojska. W 1956 roku pełnił funkcję sekretarza Obwodowej Komisji Frontu Jedności Narodu w Dzielnicy Powiśle. W 1949 roku jako przedwojenny oficer WP zwolniony z pracy po ponad 30 latach nieprzerwanej służby w wojsku - bez podania przyczyn, pozbawiony tym samym środków do życia oraz jakiegokolwiek wojskowego świadczenia socjalnego w postaci należnej mu emerytury (formalnie po wojnie nie przepracował 10 lat w Ludowym Wojsku Polskim). W kolejnych latach, już w cywilu, pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego, hurtowni artykułów instalacyjnych i sanitarnych oraz w Instytucie Organizacji i Mechanizacji Budownictwa (do roku 1972, kiedy przeszedł na emeryturę).
Odznaczenia :
Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Order Wojenny Virtuti Militari V klasy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż za Ratowanie Ginących (trzykrotnie), Medal za udział w Wojnie Obronnej 1939, Medal za Warszawę 1939 -1945, Medal Zwycięstwa i Wolności, Krzyż Partyzancki, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kw. 229, rząd I, grób 23
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne córki, p. Małgorzaty Pasek z domu Ziembińskiej
