Data urodzenia:
1926-09-05
Miejsce urodzenia :
Śniadowo powiat łomżyński
Imiona rodziców:
Hieronim - Marianna
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 roku - harcerka Szarych Szeregów, drużyna „Las„, zastęp ”Dęby" - VII Obwód ”Obroża„ (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1 Rejon ”Brzozów„ (Legionowo)
Oddział:
VII Obwód "Obroża" (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1 Rejon "Brzozów" (Legionowo) - łączniczka i sanitariuszka w zgrupowaniu leśnym na Bukowcu przy szosie warszawskiej, zmobilizowana do I Batalionu (dowódca Bolesław Szymkiewicz "Znicz”) i 1. kompanii (dowódca st. sierż. Ludwik Majchrzak "Komar") w Rejonie 1 „Marianowo – Brzozów” (Legionowo) w VII Obwodzie „Obroża” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Zgrupowanie miało miejsce w lesie na Bukowcu. W leśniczówce mieścił się punkt sanitarny, do którego została skierowana wraz ze swoją drużynową „Janką” i Zofią Kamińską ps. „Zosia”. Ich zadaniem było udzielanie pomocy rannym Powstańcom. O swoim przydziale dowiedziała się 2 sierpnia o godzinie 6.00 rano na spotkaniu w punkcie sanitarnym przy ul. Sienkiewicza 33, w domu drużynowej Janiny Fultyn „Janki”. Harcerki miały działać w zespołach dwu-trzyosobowych, otrzymały torby sanitarne, białe opaski i czerwone krzyże, które należało doszyć do opasek. Wielkim przeżyciem dla Ludwiki Gołąbek „Ludki” było opatrywanie porucznika, który został ranny w głowę. Był to Jej pierwszy ranny. Po zabandażowaniu głowy, przy odcinaniu bandaża, skaleczyła go nożyczkami w ucho. Ranny uśmiechnął się i powiedział, że nic takiego się nie stało. Wieczorem następował powrót do domu. Trzeba było przejść przez szosę strużańską obserwowaną przez Niemców. Strzelali do wszystkiego co się ruszało. Ludka była bardzo odważna, zawsze szła na czele. Po upewnieniu się, że jest bezpiecznie, przebiegała na drugą stronę, a za nią pozostali. Następnego dnia wczesnym rankiem ponownie wracali do lasu na Bukowcu. Za każdym razem mogli zginąć. Na zgrupowanie na Bukowcu zgłosiło się wielu żołnierzy. Niestety, tylko nieliczni z bronią. 4 sierpnia1944 r. około południa ppłk Roman Kleczkowski „Grosz” oznajmił wszystkim zgromadzonym oddziałom na Bukowcu demobilizację I Batalionu. Ludka szczęśliwie powróciła do domu.
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Wszystkie córki pp. Romanowskich wychowywane były w duchu patriotycznym – oprócz Ludwiki w Powstaniu wzięły udział także jej dwie siostry: Janina Romanowska po mężu Kantor oraz Bronisława Romanowska "Sosna" po mężu Mazur.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej, Medal za Warszawę 1939-1945, Odznaka Pamiątkowa Akcji "Burza", Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi dla ZHP
Awanse :
Porucznik WP w stanie spoczynku
Nazwisko po mężu:
Ludwika Gołąbek
Informacje dodatkowe:
1). Urodzona 05.09.1926 roku w Śniadowie w powiecie łomżyńskim. Rodzice: matka Marianna z domu Wasilewska – w 1920 r. zgłosiła się na ochotnika do wojska, legionistka, uczestniczka Bitwy Warszawskiej, podporucznik Wojska Polskiego, odznaczona honorowym krzyżem „Obrońcy Ojczyzny 1918 – 1921”. Ojciec Hieronim Romanowski – więzień Workuty, żołnierz 2. Korpusu Wojska Polskiego, 3. Dywizji Strzelców Karpackich, w stopniu starszego sierżanta walczył pod Monte Cassino, o Ankonę i Bolonię. 2).2 sierpnia przy ulicy Warszawskiej zginęli 16-letni harcerze, koledzy „Ludki”: Zenon Kałamaja Zieńko”, Sławek Klejment „Huragan”. Ciężko ranny w brzuch został Zbigniew Zakrzewski „Arab”, którego przewieziono do szpitala mieszczącego się w Legionowie przy ul. Mickiewicza 23. Zbigniew Zakrzewski „Arab” zmarł na oczach „Ludki” 5 sierpnia, miał szesnaście lat. W tym samym dniu odbył się pogrzeb harcerzy.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego - materiały przekazane za pośrednictwem Działu Historycznego MPW. Informację o śmierci przekazano za pośrednictwem Pokoju Kombatanta MPW
