Data urodzenia:
1909-11-26
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Karol - Lidia
Wykształcenie:
Wychowanek Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej w okresie międzywojennym. Filister polskiej korporacji akademickiej "Helania" w Gdańsku.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Armia Krajowa - batalion "Kiliński"
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Pogonowskiego 28
Oddział:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żaglowiec" - poczet dowódcy
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI A Altengrabow, batalion I - grupa podchorążych
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
Żona
Halina Muszyńska ps. Halczes była w okresie okupacji niemieckiej zaangażowana w działalność konspiracyjną, a następnie brała udział w Powstaniu Warszawskim na Żoliborzu. Ich córka
Barbara Muszyńska ps. Baśka była jedną z najmłodszych uczestniczek Powstania, pełniła funkcje łącznościowe i wraz z matką po Powstaniu znalazła się w obozach jenieckich, co jest ewenementem ze względu na wiek dziewczynki. Opis dostania się do obozu przedstawiła p. Barbara Muszyńska w relacji dla Archiwum Historii Mówionej MPW: " W kościele na Woli była ludność cywilna. Tę grupę (około stu pięćdziesięciu osób, tylko tak mogę dzisiaj to ocenić) przyjmował jakiś oficer niemiecki. Zobaczył mnie, powiedział: „Nie, to nie jest żołnierz, to jest dziecko. Zostawić w kościele z ludnością cywilną. Wy idziecie do obozu jenieckiego, a to nie przedszkole”. Strasznie wrzeszczał, jego krzyk mam w pamięci, ponieważ słów nie rozumiałam, ale doskonale wiedziałam, że on chce, żeby mnie oddać. W mojej obronie stanął wtedy zastępca dowódcy. Dowódcą „Żaglowca” był pan major Marian Kamiński, a zastępcą jego był pan Jan Marczewski. Pan Jan Marczewski mówił świetnie po niemiecku. Razem z ciotką Ireną mówiącą pierwszorzędnie po niemiecku mnie wybronili, wstawili się i zostałam." (źródło:
Archiwum Historii Mówionej – Barbara Muszyńska-Jochelson (1944.pl).
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi, brytyjski "War Medal"
Losy po wojnie:
W 1948 roku powrócił do kraju i zamieszkał we Wrocławiu. Wieloletni pracownik Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, założyciel Zarządu Przemysłu Maszynowego Leśnictwa we Wrocławiu, wieloletni dyrektor Centralnego Biura Konstrukcyjnego ZMPL we Wrocławiu. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych powrócił do Warszawy, gdzie pracował w Wojskowej Akademii Technicznej. Dwukrotnie żonaty - po raz pierwszy z Haliną Pavel (I-voto Muszyńską, II-voto Daab), po wojnie w 1955 roku we Wrocławiu ożenił się ze Zbisławą Marią Andersz.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 231, rząd 6, grób 7
Informacje dodatkowe:
Treść inskrypcji nagrobnej: Śp. Lechosław Jerzy Muszyński, mgr inż. mech., Żołnierz AK, Powst. Warszawy, ps. Lech, zgrupowanie "Żaglowiec", odznaczony KW, żył lat 63".
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego, zasób Pokoju Kombatanta MPW; w tym kopie oświadczeń świadków: Stefana Wyleżyńskiego ps. Lemiesz, Zbigniewa Dregera ps. Miecz, Włodzimierza Michalskiego ps. Jaworski, Joanny Potrawiak z domu Budzyńskiej ps. Joanna; nekrolog prasowy (1973); Polski Czerwony Krzyż - kartoteka,
Barbara Muszyńska - Jochelson, Wspomnienia z okresu okupacji i Powstania Warszawskiego pt. "Miałam 8 lat", zbiory Muzeum Powstania Warszawskiego sygn. P/9284/19, Archiwum Historii Mówionej MPW,
relacja Barbary Muszyńskiej-Jochelson „Baśka”, 12.08.2011.
Literatura:
Bronisław Lubicz-Nycz, Batalion "Kiliński" AK 1940-1944, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1986, s. 58, 62-63, 118, 288
