Data urodzenia:
1927-01-22
Miejsce urodzenia:
Zator - Skierniewice, woj. łódzkie
Imiona rodziców:
Julian - Tekla z domu Budzyńska
Wykształcenie do 1944 r. :
W 1941 roku ukończyła szkołę powszechną.
Udział w konspiracji 1939 -1944 :
W konspiracji od kwietnia 1943 roku w Polskiej Armii Ludowej (PAL) wprowadzona przez koleżankę Barbarę Kurek, jako łączniczka i kolporterka.
Oddział:
Polska Armia Ludowa - III Brygada. 27 lipca 1944 PAL podpisała porozumienie o współpracy z Korpusem Bezpieczeństwa. Jej oddziały dowodzone w Powstaniu Warszawskim przez pułkownika Juliana Skokowskiego walczyły na Woli, Starówce, Śródmieściu i Mokotowie. Krystyna Olszewska od 1.08.1944 do pierwszych dni września 1944 była łączniczką w Śródmieściu na ul. Boduena na wysokości numerów 4-6 (przy Boduena 5 mieściła się Komenda Główna PAL). Do jej zadań należało przenoszenie meldunków i wiadomości po całej lewobrzeżnej Warszawie, zarówno w dzień, jak i w nocy. 6 września została skierowana z meldunkiem na Powiśle, na placówkę "Krybara" przy ul. Tamka 14. Wobec nasilającego się niemieckiego natarcia na Powiśle, pomagała przenosić rannych do piwnic. Podczas jednego z nalotów, została ciężko ranna i zasypana gruzami zwalonego budynku Tamka 14.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ (ul. Boduena) - Powiśle (Tamka)
Odniesione rany:
Ciężko ranna 6.09.1944 r. na Powiślu podczas nalotu - rany głowy i poważne uszkodzenia lewej ręki, która wisiała bezwładnie. Krystyna Olszewska została przyjęta w szpitalu polowym przy ul. Tamka 30, gdzie trafiła pod opiekę
dr. Jerzego Rowińskiego i jego drobnej żony. Wobec pogarszającego się stanu ręki małżeństwo Rowińskich przetransportowało ranną przez gruzy i płonące domy do szpitala św. Rocha na Krakowskim Przedmieściu, by tamtejsi chirurdzy orzekli co dalej. Wobec braku jakichkolwiek środków pomocy zdecydowano o włożeniu ręki w gips. Rowińscy ranną w gipsie ponownie transportują na Powiśle. Ostatecznie, udaje im się ewakuować Krystynę w transporcie rannych kierowanym do Ołtarzewa.
Losy po Powstaniu:
Wyjechała z Warszawy z rannymi do Ołtarzewa, gdzie przeszła amputację lewej ręki.
Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Brązowy i Srebrny Krzyż Zasługi, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal za Warszawę 1939 - 1945, Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju". Uhonorowana także Odznaką Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny, Odznaką Grunwaldzką, Odznaką Tysiąclecia, Brązową i Złotą Odznaką Honorową Związku Inwalidów Wojennych, Medalem "90 lat w Służbie Inwalidom Wojennym", Krzyżem 100 lat Związku Inwalidów Wojennych RP.
