Data urodzenia:
1925-03-03
Wykształcenie:
Przed wojną uczeń Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. W czasie okupacji kontynuował edukację na tajnych kompletach. Po maturze w 1942 rozpoczął studia filozoficzne i matematyczne w tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie jego nauczycielami byli: Jan Łukasiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Władysław Tatarkiewicz, Maria i Stanisław Ossowscy oraz Henryk Hiż.
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5. Rejon - batalion "Oaza" - 8. kompania WSOP (Wojskowa Służba Ochrony Powstania)
Losy po Powstaniu:
Po Powstaniu do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, następnie do KL Mauthausen. Więziony do końca wojny. Po wyzwoleniu obozu miesiąc spędził w amerykańskim szpitalu. W czerwcu 1945 powrócił do kraju.
Losy po wojnie:
Filozof. Po wojnie 1 września 1945 wznowił studia i rozpoczął pracę asystenta na Uniwersytecie Łódzkim w Katedrze Nauki o Moralności. Tam spotkał się z Janiną i Tadeuszem Kotarbińskimi oraz Marią i Stanisławem Ossowskimi. W 1947 uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy pt. Morał bajki dydaktycznej La Fontaine'a. W 1949 przeniesiony został, wraz z całą katedrą, na Uniwersytet Warszawski. W 1950 obronił doktorat, dysertacja nosiła tytuł: Analiza pojęcia honoru na tle grup rycerskich Europy średniowiecznej. Dwa lata później zlikwidowano Katedrę Nauki o Moralności na Uniwersytecie Warszawskim. Szaniawskiego przeniesiono do Katedry Logiki, kierowanej wówczas przez Tadeusza Kotarbińskiego. Na przełomie lat 1957/1958 przebywał na stypendium w Cambridge, gdzie miał okazję współpracować z Braithwhitem i Neymanem. W 1961 Klemens Szaniawski habilitował się na podstawie pracy pt.: U podstaw indukcji statystycznej. W 1968 mianowany został dziekanem Wydziału Filozofii i Socjologii UW. W 1969 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1977 przyznano mu profesurę zwyczajną. Pracował w Zakładzie Logiki Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, kierowanym przez Kazimierza Ajdukiewicza. W latach 1964-1972 kierował Katedrą Metod Badawczych w Socjologii, później, w latach 1972–1990, Zakładem Logiki w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. W tym czasie współorganizował i uczestniczył w konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość. W 1977 obrany został przewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Był też członkiem Komitetu Nauk Filozoficznych i Komitetu Naukoznawstwa PAN. Aresztowany przez władze komunistyczne w nocy z 12/13 grudnia 1981. Został osadzony w obozie dla internowanych w Białołęce. W okresie stanu wojennego działał w podziemnych strukturach Solidarności, a także m.in. w Społecznym Komitecie Nauki. Był również działaczem nielegalnego Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, reprezentował stronę solidarnościową w otwarciu obrad Okrągłego Stołu. Uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Ostatni rok życia spędził w Stanach Zjednoczonych w waszyngtońskim The Wilson Center. Powrócił do kraju jesienią 1989. Zmarł wskutek ciężkiej choroby 5 marca 1990.
Odznaczenia:
3 maja 2007 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Klemensa Szaniawskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW. MPW-kontakt
