Data urodzenia:
1901-01-01
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Michał - Zofia Augusta z domu Rodkiewicz
Służba wojskowa do 1939 r.:
Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r.
Wykształcenie i praca:
W 1938 r. ukończył studia na Wydziale Filozoficznym UW, pod kierunkiem prof. Tadeusza Kotarbińskiego Był autorem książki pt. „Technika rachunku logicznego”, wydanej przez Towarzystwo im. Leona Petrażyckiego, którego był współzałożycielem.
Działalność do 1939 r.:
Szachista. Brał udział w pierwszych indywidualnych mistrzostwach Polski w 1926 roku. W 1928 roku był liderem polskiej drużyny na olimpiadzie szachowej w Hadze, na której Polacy zdobyli brązowe medale. Ogółem na pięciu olimpiadach zdobył wraz z drużyną jeden złoty, jeden srebrny i dwa brązowe medale. W 1936 roku był w składzie polskiej reprezentacji na nieoficjalnej olimpiadzie towarzyszącej Igrzyskom Olimpijskim w Berlinie, gdzie polska drużyna zajęła drugie miejsce za reprezentacją Węgier.
Oddział:
Armia Krajowa - batalion "Kiliński"
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego syn
Wacław walczył w szeregach 2. Harcerskiej Baterii Przeciwlotniczej "Żbik".
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu IV B Mühlberg.
Losy po wojnie:
Po wojnie Kazimierz Makarczyk zamieszkał w Łodzi. W latach 1945-49 pracował jako adiunkt w Katedrze Logiki Uniwersytetu Łódzkiego. Był jednym z nielicznych przedwojennych mistrzów, którzy kontynuowali szachową karierę w kraju. W latach 1946 - 1954 brał udział we wszystkich finałach mistrzostw Polski. W 1948 roku w Krakowie zdobył tytuł mistrza Polski. Po 1954 roku coraz rzadziej występował w turniejach, poświęcając swój czas na szkolenie młodzieży. W 1961 r. otrzymał tytuł honorowego członka Polskiego Związku Szachowego, był również Zasłużonym Mistrzem Sportu.
Miejsce pochówku:
Warszawa, w grobie rodzinnym.
Publikacje:
W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 554-555; W.Litmanowicz, "Polscy szachiści", Warszawa 1982, str. 34-46
