Po śmierci ojca w 1918 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. W 1920 r. brał udział w wyprawie kijowskiej, a następnie w wojnie obronnej. W stopniu plutonowego w odrodzonej Polsce związał się z zawodową służbą wojskową - 1. Pułkiem Ułanów Krechowieckich stacjonujących w Augustowie. Tu się ożenił z Janiną z Maciukiewiczów. Mieli trzy córki: Idalię,
Danutę i Teresę.
Kampania wrześniowa:
W stopniu starszego wachmistrza bierze wraz ze swym pułkiem udział w wojnie 1939 r., jest ostatnim chorążym pocztu sztandarowego. Ranny pod Kockiem, dostaje się do niewoli niemieckiej. Po wydostaniu się ze szpitala odnajduje rodzinę, z którą przebywa w majątku Zamoyskich w Kozłówce na Lubelszczyźnie. Zaangażowany jest w działalność Armii Krajowej. Wobec zagrożenia przenosi się wraz z rodziną w 1943 r. do Warszawy.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Franciszkańska 41 m.3
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ” - OPL (Obrona Przeciwlotnicza)
Szlak bojowy:
Stare Miasto do 2.09.1944
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
W Powstaniu brała udział także jego najstarsza córka - harcerka Szarych Szeregów, Idalia Kafarska.
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.
Losy po wojnie:
Po wojnie powrócił do Augustowa. Do emerytury pracował jako prezes powiatowej spółdzielni Społem. Działał społecznie.
Odznaczenia i awanse:
Awansowany przez prezydenta na uchodźstwie do stopnia podporucznika. Odznaczony Oficerskim i Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi, Krzyżem Walecznych, Medalami za udział w wojnie 1920 i 1939 roku oraz licznymi odznaczeniami honorowymi i pamiątkowymi.
Miejsce śmierci:
Augustów
Źródła:
Archiwum rodzinne. MPW
Fragment wywiadu przeprowadzonego z córką K. Kafarskiego Idalią Kafarską - Kubicą, biorącą udział również w Powstaniu Warszawskim.
"Chciałam powiedzieć, że mój ojciec brał udział przy transporcie ludzi do kanałów na Starym Mieście. Miał specjalną latarkę, którą podawał światło zielone, że można przejść, światło czerwone, że nie można przejść. To też była jego wielka odwaga. Wiem, że matka zawsze bała się, czy wróci cały, bo najczęściej w kanały były rzucane granaty i ludzie ginęli. Ale rodzice wyszli i proszę sobie wyobrazić, że teraz, już po wojnie, dowiedziałam się że byli pierwszą grupą na Woli, która nie została rozstrzelana. Tam wszystkich, którzy brali udział czy nie brali… Tam zginęło 50 000 ludzi rozstrzelanych z Powstania. "
Publikacje:
Wspomnienie w 100. rocznicę urodzin i 14. rocznicę śmierci Gazeta Stołeczna nr 66, wydanie z dnia 19/03/1998 / nekrologi
Grzegorz Kazimierz KafarskiPseudonim: "Korab"
Zobacz grób
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.
Latarka sygnalizacyjna firmy PERTRIX , używana w czasie Powstania Warszawskiego przez st. wach. Kazimierza Grzegorza Kafarskiego ps. "Korab". Zbiory MPW, dar córki Idalii Kafarskiej- Kubicy ps."Bratek".
Idalii Kafarskiej- Kubicy ps."Bratek".">