Data urodzenia:
1882-01-01
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
W 1901 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu w Warszawie. W 1905 r. został wydalony z uczelni za udział w strajku szkolnym. Przeniósł się do Krakowa, później Odessy, dyplom lekarza uzyskał w Dorpacie w 1907 r. W 1910 r. wrócił do Warszawy i został asystentem Oddziału Chirurgicznego w Szpitalu św. Rocha.
Następnie w latach 1910-1918 pracował jako adiunkt na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Dzieciątka Jezus, kierowanym przez prof. Franciszka Kijewskiego. W 1918 r. Oddział został przekształcony w Klinikę Chirurgiczną Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie choroby prof. Kijewskiego zajmował się organizacją pracy Kliniki, zaś po jego śmierci samodzielnie prowadził Klinikę przez kilka miesięcy. W 1920 r. został adiunktem w II Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Warszawskiego kierowanej przez prof. Zygmunta Radlińskiego. W 1921 r. uzyskał stopień doktora medycyny za pracę "O hemolitycznych własnościach prątków okrężnicy w związku z ich zjadliwością” oraz został wykładowcą chirurgii w Instytucie Stomatologicznym, przemianowanym później na Akademię Stomatologiczną. W 1926 r. habilitował się na podstawie pracy "O niewspółmierności nasilenia objawów klinicznych i zmian anatomopatologicznych w ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego”. W 1929 r. odbył naukowe podróże zagraniczne. Od 1931 r. wykładał chirurgię ogólną na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1933 r. został dyrektorem Szpitala Św. Ducha w Warszawie.
Służba wojskowa do 1939 r.:
Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. był lekarzem wojskowym - jego przydział nie jest znany.
Oddział:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - sanitariat - szpital nr 100 - klasztor ss. Zmartwychwstanek, ul. Krasińskiego 1
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi.
Losy po wojnie:
Od 1946 r. wykładał chirurgię ogólną dla studentów medycyny i stomatologii Uniwersytetu Warszawskiego pełniąc równocześnie funkcję docenta w III Klinice Chirurgicznej. Był konsultantem chirurgii Szpitala dla Nerwowo Chorych w Tworkach pod Warszawą.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
Źródła:
W. Lisowski, Polska służba zdrowia w powstaniach narodowych 1794-1944, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006;
W. Rudawski, A. Śródka, Album chirurgów polskich, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1990;
M. Wiśniewska, M. Sikorska, Szpitale powstańczej Warszawy, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 1991;
