Data urodzenia:
1913-12-10
Funkcja:
dowódca batalionu
Stopień:
Oficer dyplomowany służby stałej saperów: porucznik (1938), kapitan (3.05.1944), major (1945) - cichociemny.
Miejsce urodzenia:
Skarżysko Kamienna
Imiona rodziców:
Roman - Helena z domu Grzegorzewska
Wykształcenie - w tym wojskowe:
Od 1924 r. uczył się w Gimnazjum w Skarżysku Kamiennej, a od września 1927 r. w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. W 1940 r. ukończył II kurs Wyższej Szkoły Wojennej na Obczyźnie.
Przebieg służby wojskowej do 1939 roku:
Od maja 1932 r. do października 1937 służył w Korpusie Kadetów we Lwowie. Tam tez został przydzielony do 4. batalionu saperów, w którym dowodził plutonem; od marca 1937 r. był instruktorem kompanii szkolnej, a od sierpnia 1937 r. ponownie dowódca plutonu.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. był dowódcą 1. kompanii zmotoryzowanego batalionu saperów 10. Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej.
Służba w Wojsku Polskim na Zachodzie:
We wrześniu 1939 r. przedostał się przez Węgry do Francji. Od października 1939 r. był dowódcą kompanii w Centrum Wyszkolenia Saperów, a od czerwca 1940 r. dowódcą 1. samodzielnej kompanii saperów 1. Brygady Strzelców w Wielkiej Brytanii. Ukończył II kurs Wyższej Szkoły Wojennej na Obczyźnie. Od marca 1943 r. oficer Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Przerzucony do kraju w nocy 25/26.07.1944 r. w ramach specjalnej operacji lotniczej "Most III" jako emisariusz Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w sprawach łączności (akces skoku do okupowanej Polski zgłosił już w maju 1940 r. w pierwszej 16-osobowej grupie przyszłych cichociemnych). Posługiwał się wówczas przybranym nazwiskiem Kubicki. Rozkazem L.400/BP z 25.07.1944 r. mianowany kapitanem służby stałej saperów.
Nazwisko konspiracyjne:
Kubicki
Oddział:
W Powstaniu Warszawskim początkowo oficer do specjalnych zleceń komendanta 4 Rejonu I Obwodu Śródmieście Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej, mjr. "Zagończyka" Stanisława Steczkowskiego. Około 12 sierpnia 1944 r. sformował 1. batalion szturmowy "Rum" (odwodowy batalion 4. Rejonu), którym następnie dowodził.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ. W nocy 30/31 sierpnia 1944 r. dowodził lewym skrzydłem natarcia oddziałów śródmiejskich w kierunku Starego Miasta. Jego żołnierze zdobyli koszary i Szkołę Policji przy ul. Ciepłej 13.
Warszawski Korpus Armii Krajowej (od 20.09.1944):
28. Dywizja Piechoty AK im. Stefana Okrzei - 15. pułk piechoty AK "Wilków"
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych - trzykrotnie (po raz pierwszy - 1939, po raz trzeci 20.09.1944)
Losy po Powstaniu Warszawskim:
Po kapitulacji oddziałów powstańczych przebywał w niewoli niemieckiej
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu od czerwca 1945 r. przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Członek Royal Society of Engineers. Opublikował dwie relacje: "Zo" (o Elżbiecie Zawackiej) i "Próba przebicia drogi na Starówkę" w zbiorowym tomie "Drogi cichociemnych" (Wyd. III, Warszawa 1972)
