Data urodzenia:
1926-01-29
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Julian - Apolonia z domu Walawko
Dzieciństwo i młodość:
Po śmierci ojca od 1928 roku przebywał w domach dziecka w Samborze, Strudze pod Warszawą. W 1935 r. trafił do Zakładu
Wychowawczego im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie przy ul. Mickiewicza 29, gdzie przebywał do wybuchu wojny. 1.09.1939 r. zakład został dwukrotnie zbombardowany, zarządzono ewakuację pieszą do Nasielska, a następnie kolejową do Warszawy. 6 września został umieszczony jako pełny sierota u Księży Emerytów przy ulicy Ratuszowej 7. W październiku 1939 r. został przeniesiony do internatu zorganizowanego przez Stołeczny Komitet Samopomocy Społecznej w Warszawie przy Al. Jerozolimskich 7, którego kierownikiem był porucznik kawalerii Jerzy Strzałkowski - późniejszy "Jerzy", twórca i dowódca Powstańczych Oddziałów Specjalnych "Jerzyki".
Udział w konspiracji 1939-1944:
Zimą 1940 r. internat został przeniesiony do przedwojennego poprawczaka dla dziewcząt na Okęciu, który był w tym okresie nieużywany. Tam powstała komórka konspiracyjna, szkoła powszechna i szkoła średnia. W 1941 r. internat zlikwidowano, a Kazimierz Aleksandrowicz został umieszczony w bursie przy ul. Sienkiewicza 14. W tym czasie został również zaprzysiężony w Powstańczych Oddziałach Specjalnych "Jerzyki". Ukończył szkołę konspiracyjną i zdał egzamin dojrzałości. W październiku 1943 r. ukończył konspiracyjną podchorążówkę, w grudniu zgłosił się na ochotnika do partyzantki, którą organizował major "Szczęsny". Niestety oddział został szybko rozbity przez Niemców. Następnie w lutym 1944 r. w Józefowie koło Otwocka walczył ponownie w POS "Jerzyki”. Ugrupowanie dotarło do lasów siedleckich i połączone zostało z innym oddziałem AK. Po przegrupowaniu, oddział ruszył przez Lublin do Lasów Hrubieszowskich.
W marcu przekroczył rzekę Bug koło Dubienki i tu został włączony do I batalionu por. "Gzymsa” 27. Dywizji Piechoty AK, którą dowodził płk. "Oliwa" (Jan Wojciech Kiwerski). Toczono walki na Wołyniu i Polesiu, a od dnia 10 kwietnia 1944 r. na Lubelszczyźnie. 21.07.1944 r. ze względu na tyfus plamisty kpr. "Skryty" został urlopowany i wyjechał do Warszawy, gdzie zameldował się u komendanta POS por. "Jerzego".
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa Bojowa "Krybar" (Powiśle), następnie w zgrupowaniu "Harnaś". Na Górnym Czerniakowie w zgrupowaniu "Kryska".
Szlak bojowy:
Powiśle - Śródmieście Północ - Górny Czerniaków. Wybuch Powstania zastał go w punkcie kontaktowym przy ul. Tamka 4. Włączył się ochotniczo w walkę w składzie zgrupowania "Krybar”; brał udział w boju o most średnicowy, później został przerzucony do zgrupowania "Harnaś” przy ul. Mazowieckiej 11. W dniu 30 sierpnia 1944 r. przeszedł na Górny Czerniaków, gdzie do zranienia walczył w zgrupowaniu kpt. "Kryski" (Zygmunt Netzer).
Odniesione rany:
Ciężko ranny w prawą rękę 12.09.1944 r., wyeliminowany z dalszej walki, został umieszczony w Szpitalu Polowym Nr. 2 przy ul. Zagórnej 9.
Losy po Powstaniu:
22.09.1944 r., po opanowaniu tej części Czerniakowa przez oddziały niemieckie, dostał się do niewoli i został wywieziony do Stalagu pod Grudziądzem, gdzie po wyleczeniu ran postrzałowych był wykorzystywany do prac przy umacnianiu fortyfikacji.
Losy po wojnie:
Po ofensywie armii sowieckiej przeprowadzonej w styczniu 1945 r. został zagarnięty przez Sowietów; był sprawdzany przez NKWD i zmuszany do ujawnienia swojej działalności wojennej, za co został uznany za wroga i po tygodniu śledztwa stanął sądem wojennym I Armii Białoruskiej w Świeciu nad Wisłą, gdzie otrzymał wyrok 15 lat obozu specjalnego z miejscem przeznaczenia Krasnojarski Kraj. Następnie został przewieziony do Grodna. Po kilku miesiącach przewieziono go do Orszy - punktu przesiedleńczego, następnie przebywał w Krasnej Mordewii, Archangielsku, Mołotawskiej Kotłas (tam najdłużej - 3 lata), później trafił do Swierdłowska. Do Krasnojarskiego Kraju (łagry specjalne Szyłka) dostał się w 1951 r. - dwa lata przed śmiercią Stalina. W łagrach ZSSR pracował pod przymusem przy wyrębie lasów, budownictwie i przy wykopach ziemnych.
W 1953 r. został objęty amnestią, 6 stycznia tego roku został przewieziony z Brześcia do Terespola i osadzony w więzieniu w Tomaszowie Lubelskim, gdzie przebywał do 4 lutego 1954 r. Po zwolnieniu z więzienia próbował zameldować się w Warszawie, lecz ówczesne władze się na to nie zgodziły. W związku z tym osiedlił się w Ostrowi Mazowieckiej.
Miejsce śmierci:
Ostrów Mazowiecka
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne
