Kazimiera Elżbieta Świderska

„Kazia”

łączniczka

Kolumna: 99 Miejsce: 54

strzelec

Warszawa

Kazimierz - Natalia z domu Briesemeister [inne wersje: Bryzemeister]

Kazimiera Schmidt

"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Grupa "Północ"; grupa ratująca zabytki i zbiory na Starym Mieście

Stare Miasto

Ranna odłamkami w obie nogi w dniu 28 sierpnia 1944 roku na Krzywym Kole, w dniach 29 VIII - 1 IX przebywała w szpitalu batalionu harcerskiego "Wigry" przy ul. Kilińskiego 1, następnie została przeniesiona do Centralnego Szpitala Chirurgicznego nr 1 przy ul. Długiej 7 (Pałac Raczyńskich).

Jej mąż, kpr. pchor. Leszek Świderski podczas Powstania Warszawskiego razem z nią i łączniczką łącz. Ewą Faryaszewską „Ewą” (1920-1944) należał do zespołu osób odpowiedzialnych za ratowanie zabytków kultury narodowej na Starym Mieście. Ciężko ranny 28 sierpnia 1944 roku na Krzywym Kole, zmarł w wyniku odniesionych ran.

Zamordowana w grupie personelu i rannych w Centralnym Szpitalu Chirurgicznym nr 1 przy ul. Długiej 7 (Pałac Raczyńskich), po zajęciu Starego Miasta przez oddziały niemieckie.

Ciała nie odnaleziono. Jest upamiętniona symbolicznie w grobie rodzinnym na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie al. 22, rz. 1, gr. 19.

W czasie Powstania Warszawskiego oprócz męża Kazimiery, kpr. pchor. Leszka Świderskiego poległ także jej ojciec Kazimierz Schmidt (1888-1944) i wuj Czesław Schmidt (1882-1944), starszy brat Kazimierza. Kazimierz Schmidt w dniu 1 VIII 1944 pojechał tramwajem do do córki do mieszkania Świderskich na ul. Rybaki, gdyż miał zabrać do przechowania kilka cennych dla niej książek (Kazia obawiała się, że podczas przewidywanych walk powstańczych ich drewniany domek na Rybakach może spłonąć). Wybuch Powstania zastał Kazimierza w drodze powrotnej. Nie mogąc przedostać się do domu na ul. Piusa XI, skierował się do brata Czesława, u którego przenocował. Następnego dnia zostali zabrani przez Niemców z mieszkania Czesława przy ul. Żabiej byli pędzeni przed czołgami ulica Senatorską jako żywe tarcze. Później prawdopodobnie zostali straceni na terenie Żelaznej Bramy w rejonie Halo Mirowskich. Obaj zostali upamiętnieni symbolicznie w grobie rodzinnym na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie al. 22, rz. 1, gr. 19.

Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: kserokopia listu Ireny Faryaszewskiej do siostry Kazimiery Świderskiej z dn. 05.05.1945 opisującego okoliczności służby, ranienia i śmierci w Powstaniu Warszawskim Kazimiery i Leszka Świderskich oraz Ewy Faryaszewskiej, zbiory ŚZŻAK - Środowisko Żołnierzy Harcerskiego batalionu AK "Wigry"

Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 6, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego Kr-Ż / red. nauk. Piotr Rozwadowski. Wyd. "Bellona", Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945", 2004, s. 567, Robert Bielecki "Długa 7 w Powstaniu Warszawskim"