Data urodzenia:
1917-05-13
Używane pseudonimy:
"Ania", "Nula", "Ewa"
Miejsce urodzenia:
Winnica (Podole)
Nazwisko panieńskie:
Fiodorow
Dzieciństwo i młodość:
Do 1918 roku mieszkała z rodziną na Podolu, następnie krótko na Litwie i ostatecznie w Wilnie.
Wykształcenie:
W 1935 roku ukończyła Prywatne Gimnazjum Krystyny Malczewskiej w Warszawie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości przez rok przymierzała się do studiów na Uniwersytecie warszawskim, na humanistyce, matematyce oraz chemii, ostatecznie jednak studiowała na Politechnice Warszawskiej.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Działalność konspiracyjną rozpoczęła w końcu 1939 roku w II Oddziale Wywiadowczym Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski jako łączniczka w Dziale Wywiadu Ochronnego. W grudniu 1939 roku zaprzysiężona przez szefową tego działu Marię Strońską ps. "Maria", "Wolska". Kazimiera Fiodorow - Marczewska przyjęła pseudonimy "Ania" i "Nula", została zatrudniona jako łączniczka. Punktem kontaktowym łączniczek kierowała Maria Karska ps. "Ewa".W lipcu 1940 roku została przekazana do wywiadu, do Ekspozytury "741", podległej bezpośrednio Bazie Polskiej w Budapeszcie na Węgrzech, działającej pod kryptonimem "Liszt". Szefem wywiadu Ekspozytury "741" był kpt. Stanisław Olechnowicz "Dorsz". Zadaniem Ani było zorganizowanie siatki wywiadowczej wśród młodzieży oraz nadal pełnienie funkcji łączniczki między Ekspozyturą "741" a KG ZWZ. Jej bezpośrednim szefem był kpt. S.Olechnowicz. Po jego aresztowaniu we wrześniu 1941 r. Ekspozyturę "741" przejął II Oddział KG AK, który rozpoczął działalność pod kryptonimem "Lombard". Jego szefem został kpt. Edward Jetter "Prezes", "Edward". Marczewska pełniła tam funkcję kierownika siatki wywiadowczej, zorganizowanej z własnych kontraktów , o kryptonimie "Grupa Ewy". Specjalność jej grupy to głównie wywiad przemysłowo-wojskowy. Początkowo "Ewa" podlegała bezpośrednio kpt. Edwardowi Jetterowi, następnie Stefanowi Łapickiemu "Bratu Albertowi", "Majstrowi", a w końcowym okresie (lata 1943-1944) por. Januszowi Prądzyńskiemu ("cichociemnemu").
Oddział:
Wybuch Powstania Warszawskiego zastał ją na terenie SGGW przy ul. Rakowieckiej. Obiekty tej uczelni zostały zajęte przez Niemców już w pierwszych dniach sierpnia 1944, a okoliczna ludność została wywieziona do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121). Kazimiera Marczewska "Ewa" zdołała jednak zbiec z transportu i okrężną drogą przez Okęcie, Zalesie, Sadybę dotrzeć do walczącego Mokotowa. Na Mokotowie została skierowana do oddziałów pomocniczych pułku "Baszta".
Losy po Powstaniu:
Po upadku Powstania przeszła przez obóz przejściowy w Pruszkowie (Dulag 121), następnie została wywieziona z ludnością cywilną do Wolbromia, skąd później przedostała się do Częstochowy - "punktu zbornego jednostek powstańczych". W Częstochowie nawiązała kontakt ze swoim ostatnim dowódcą por. J. Prądzyńskim (styczeń 1945 r.)
Losy po wojnie:
W 1946 roku uzyskała dyplom mgr inż. chemii na Politechnice Warszawskiej. Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 roku jako asystent w Zakładzie Technologii Chemicznej Nieorganicznej na Politechnice Warszawskiej w katedrze prof. Józefa Zawadzkiego. Od 1951 roku była pracownikiem naukowym w Instytucie Chemii Przemysłowej, początkowo w Zakładzie Syntezy Kontaktowej, a następnie w Zakładzie Karbo- i Petrochemii - na stanowisku docenta. W 1977 roku przeszła na emeryturę.
Odznaczenia:
Za zasługi wojenne została odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, odznaką Akcji Burza i Odznaką Weterana Walk o Niepodległość. Odznaczona także Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Nazwiska po wojnie:
Marczewska - wyszła za mąż za Józefa Marczewskiego, który uczestniczył w Powstaniu Warszawskim na Starym Mieście.
Źródła:
"Sylwetki Członków Koła Komendy Głównej Armii Krajowej ŚZŻAK" wyd. II z 2003 roku red. Filip Trzaska, archiwum rodzinne p. Jacka Marczewskiego, syna
