Data urodzenia:
1917-07-07
Funkcja:
dowódca batalionu
Stopień:
podporucznik saperów - porucznik (wrzesień 1944)
Miejsce urodzenia:
Złoty Potok pod Częstochową
Imiona rodziców:
Antoni - Stanisława z domu Loch
Przebieg służby wojskowej do 1939 r.:
W latach 30. ukończył Szkołę Podchorążych Saperów. Jako plutonowy podchorąży dowodził plutonem w 2. kompanii saperów.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu zastępca dowódcy 2. kompanii strzeleckiej, awansowany do stopnia podporucznika służby stałej, brał udział w bitwie pod Kockiem
Nazwisko konspiracyjne:
Chruściechowski
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od jesieni 1939 r. Oficer Służby Zwycięstwu Polski, następnie Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej. W 1940 r. zastępca dowódcy plutonu, następnie zastępca dowódcy 2. kompanii 4. Rejonu V Obwodu Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ Mokotów. Od września 1940 r. dowódca 2. Kompanii Szturmowej Mokotów, późniejszej 2. Kompanii Szturmowej "Odwet". Po rozbudowie kompanii, od jesieni 1943 r. dowódca II Batalionu Szturmowego "Odwet".
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Berezyńska
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II") - dowódca, od 10.08.1944 r. - I Obwód Śródmieście - 3. batalion pancerny "Golski" - 4. kompania "Odwet" - dowódca
Szlak bojowy:
Kolonia Staszica - Śródmieście Południe. Zadaniem batalionu wyznaczonym na godzinę "W" był atak wykonany z Kolonii Staszica przez Pole Mokotowskie na koszary SS przy ul. Rakowieckiej 4 (SS-Stauferkaserne). Z kierunku południowego koszary atakować miały oddziały 3. Rejonu V Obwodu: 1. kompania szturmowa por. "Kota" (Andrzej Figura) i 3. kompania szturmowa por. rez. art. "Bohusza" (Feliks Dąbrowski). Jednak wobec niedostarczenia obiecanej broni, ppor. "Roman" nie mógł uderzyć w kierunku południowym; zdecydował zaatakować kwatery oficerów artylerii przeciwlotniczej w willach przy ul. Sędziowskiej 3 i 5, aby dozbroić swój oddział. W tym celu wydzielił dwie grupy szturmowe, które zaatakowały obiekty - osobiście dowodził jedną z nich. Atak powstańców został krwawo odparty. "Roman", kwaterujący przy ul. Prezydenckiej 10 rozpuścił nieuzbrojoną część oddziału, pozostawiając żołnierzom do wyboru przedzieranie się na Ochotę, Mokotów lub do Południowego Śródmieścia. W nocy 9/10 sierpnia przeszedł w ostatniej grupie na czele reszty swoich ludzi do Śródmieścia, docierając na odcinek opanowany przez 3. batalion pancerny "Golski". Odział zajął kwatery w budynku Architektury przy ul. Lwowskiej 12. Tam z resztek swoich żołnierzy (ok. 160 strzelców + ok. 60 sanitariuszek i łączniczek) zorganizował dwie kompanie, stanowiące odtąd odwód 3. batalionu "Golski", obejmując dowodzenie 4. kompanią "Odwet". Jego żołnierze walczyli w obronie Politechniki oraz utrzymywali posterunki przy ul. Noakowskiego.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X B Sandbostel, następnie Oflagu X-C Lübeck
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu był oficerem łącznikowym w 8. Brygadzie Brytyjskiej. Awansowany do stopnia kapitana. Organizował opiekę nad Polakami uwolnionymi z obozów na terenie Niemiec. W 1947 r. powrócił do kraju. Pracował w Zarządzie Zbytu Materiałów Budowlanych. W 1952 r. ukończył studia w Wyższej Szkole Inżynierskiej, po czym pracował na stanowisku szefa działu inwestycji w Centralnym Zarządzie Sprzętu Samochodowego. Aresztowany przez UB 27.12.1952 r. Oskarżony o szpiegostwo na rzecz anglo-amerykańskiego wywiadu. W więzieniu mokotowskim przeszedł ciężkie śledztwo. Skazany na karę śmierci, zamienioną w trakcie rewizji procesu na 40 miesięcy więzienia. Po zamienieniu wyroku wielokrotnie naświetlany rentgenem. W sierpniu 1954 r. warunkowo zwolniony z więzienia - już jako chory na białaczkę. Przez półtora roku pracował w Biurze Przemysłu Gumowego. Pośmiertnie zrehabilitowany 20.05.1957 r.
Miejsce śmierci:
Józefów, pochowany został na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim - kwatera A-25
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, Fot. MPW-zbiory P/7865/13
