Data urodzenia:
1896-02-13
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 39 Miejsce: 48
Stopień:
major dyplomowany saperów
Używane pseudonimy:
"Wiktor","Bogusław"
Nazwisko konspiracyjne:
Stanisław Skalski
Miejsce urodzenia:
Stanisławów koło Warszawy
Imiona rodziców:
Tomasz - Anna z domu Piątkowska
Wykształcenie do 1939 r.:
W 1913 ukończył Gimnazjum Filologiczne Wojciecha Górskiego w Warszawie. W ostatnich latach nauki był czynny w Wolnej Szkole Wojskowej, a potem w Strzelcu. W latach 1915-1918 studiował na Politechnice Warszawskiej.
Przebieg służby wojskowej do 1939 r.:
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich i Polskiej Organizacji Wojskowej. Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 74. Pułku Piechoty w Lublińcu. 2 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 1529 lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923-1923 odkomenderowany na Politechnikę Warszawską celem ukończenia studiów. W 1924 roku był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynierii, pozostając oficerem nadetatowym 7. Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 17 lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Z dniem 1 listopada 1925 roku rozpoczął naukę na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 28 października 1927 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, na stanowisko asystenta. Obowiązki wykładowcy łączył z funkcją starszego asystenta w Katedrze Dróg Żelaznych na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Do stopnia majora awansowany został ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów. 22 listopada 1933 roku przeniesiony został w stan nieczynny na okres 12 miesięcy. 22 listopada 1934 roku czas pozostawania w stanie nieczynnym został mu przedłużony o kolejny rok.
Działalność w latach 1933-1939:
Od 1933 roku pełnił funkcję pierwszego wiceministra komunikacji, był członkiem Rady Naczelnej Obozu Zjednoczenia Narodowego i prezesem Automobilklubu Polskiego.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
We wrześniu 1939 r. obowiązki pierwszego wiceministra komunikacji łączył z funkcją szefa II Eszelonu Szefostwa Komunikacji Naczelnego Wodza.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach okupacji niemieckiej działał w Obozie Polski Walczącej.
Oddział:
Uczestnik Powstania Warszawskiego - brak informacji na temat przydziału.
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego
brat Józef był
dyrektorem Szpitala Wolskiego; zamordowany został przez Niemców 5.08.1944 r. w swoim gabinecie.
Odniesione rany:
Ciężko ranny 2.08.1944 r.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zmarł w Szpitalu Maltańskim w wyniku odniesionych ran.
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy (Nr 4966), Krzyż Niepodległości, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Polonia Restituta, Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy", Medal Dziesięciolecia.
