Data urodzenia:
1911-11-23
Funkcja:
adiutant dowódcy batalionu
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 193 Miejsce: 15
Numer legitymacji AK:
17964 / 374
Miejsce urodzenia:
Zalesice, gmina Sulejów, powiat Piotrkowski
Imiona rodziców:
Wojciech - Franciszka
Udział w konspiracji 1939-1944:
Armia Krajowa - XII zgrupowanie im. Łukasińskiego - oddział por. "Gozdawy" (batalion im. Stefana Czarnieckiego)
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Sienkiewicz", następnie odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Gozdawa" - adiutant dowódcy, równocześnie dowódca kompani sztabowej; od 26.08.1944 r. dowódca obrony Reduty "Ratusz". Po przejściu do Śródmieścia od 3 września dowodził 5. kompanią batalionu "Gozdawa".
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Odznaczenia:
Za męstwo i odwagę dnia 2.08. 1944 r., jako jeden z dwu pierwszych został odznaczony Krzyżem Walecznych. Odznaczenie to otrzymał za dotarcie w nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 r. do konspiracyjnego mieszkania mjr "Sienkiewicza" (róg Chałubińskiego i Al. Jerozolimskich) i dostarczenie ważnego meldunku. 29.08.1944 r. odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy za odzyskanie Reduty Ratusz.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Dnia 11.09.1944 r. otrzymał od kpt. "Gozdawy" rozkaz rozpoznania przedpola w kierunku na Nowy Świat. Początkowo nie było wiadomo, czy por. "Ogórek" dostał się do niewoli niemieckiej, czy też poległ. Nikt z jego żołnierzy nie mógł wskazać dokładnego miejsca jego zaginięcia. Stwierdzone zostało dopiero później, że por. "Ogórek" jako pierwszy ze wszystkich dotarł do ulicy Nowy Świat przez ruiny domu nr 41. Ustalił to dopiero specjalny patrol pod dowództwem sierż. Romana Kamińskiego, który otrzymał rozkaz odszukania oraz dostarczenia por. "Ogórka" „żywego lub martwego”. Zadanie swoje sierż. Kamiński wypełnił tak, jak mógł to zrobić najlepiej żołnierz kochający swego dowódcę, pomimo, że każde podwórze było wypełnione ogniem, gdy na każdym kroku rozrywał się granat. Sierżant zastał por. "Ogórka" siedzącego na parapecie okna na parterze w lokalu sklepowym domu nr 41 przy ul. Nowy Świat. Przeszyty był serią pocisków z ckm-u. Nie dawał żadnych oznak życia. Wszystko wskazywało, że po ugodzeniu Go kulami musiał jeszcze chwilę żyć, bo usiadł we wnęce na parapecie okna. O odnalezieniu ciała por. "Ogórka" dowiedziano się z meldunku kpt. "Wytyczyńskiego" (Stanisław Szydziak-Sapuła). Urządzono pogrzeb i pochowano go w dniu 12.09.1944 r. na drugim podwórzu kamienicy przy ul. Brackiej nr 23, gdzie znajdowały się mogiły żołnierzy z Jego kompanii, m.in. łączniczki Wandy Chłopkówny, kpr. "Janusza" (Jan Sobolewski), strz. "Fincza" (Jerzy Jaszczyński). Staraniem najbliższej rodziny (brata Tadeusza) w dniu 21.03.1945 r. zwłoki zostały ekshumowane i pochowano Go na cmentarzu w rodzinnej parafii w Witowie koło Piotrkowa Trybunalskiego
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, okoliczności śmierci: MPW-kontakt: p. Halina Jędrych z domu Głowacka, 2011 r. Ilustracje: Fotografia z okresu Powstania Warszawskiego przedstawiająca tymczasowy cmentarz utworzony na podwórzu kamienicy przy ul. Brackiej 23, gdzie pochowano por. Juliana Głowackiego „Ogórka”. Widoczne także tabliczki nagrobne: Wanda Chłopkówna „Wandzia”, Stanisław Silkiewicz „Szary”, Ireneusz Pietras „Wierzbicki”. Autorem zdjęcia jest Sylwester „Kris" Braun. Fot. ze zbiorów ikonograficznych Muzeum Powstania Warszawskiego, przekaz z MHW
