Data urodzenia:
1897-12-22
Imiona rodziców:
Ludwik - Eleonora z domu Kalinowska
Wykształcenie i działalność przed wojną :
Ukończył Szkołę Handlową w Łasku, a następnie Szkołę Realną. Studia wyższe rozpoczął w roku 1917 na Uniwersytecie Warszawskim, a ukończył na Uniwersytecie Poznańskim, otrzymując jesienią roku 1921 dyplom nauk ekonomiczno-politycznych ze stopniem magistra prawa.W latach 1924 - 1933 pracował w Ministerstwie Skarbu. W czasie rokowań o pożyczkę stabilizacyjną dla Polski w roku 1927 był odpowiedzialnym za redakcję tekstów pożyczkowych.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Delegatura Rządu na Kraj.
Działając w Delegaturze Rządu na Kraj, otrzymał mandat opracowania projektu uporządkowania obiegu pieniężnego w Polsce po zakończeniu działań wojennych. W projekcie tym założył konieczność możliwie szybkiej technicznie likwidacji Banku Emisyjnego w Polsce oraz ostrej jednorazowej redukcji obiegu tzw. młynarek. Znał świetnie genezę okupacyjnego Banku Emisyjnego i sprawy jego likwidacji.
Adres zamieszkania przed Powstaniem :
Warszawa, ul. Śniadeckich 23 m 11
Oddział:
Delegatura Rządu na Kraj
Odniesione rany w trakcie Powstania :
Ranny 7.08.1944 r - stracił nogę. Leczony w Szpitalu Polowym "Sano" przy ul. Lwowskiej 13, 21 sierpnia 1944 z martwicą tkanek przeniesiony w stanie ciężkim do szpitala polowego na Wspólnej 27, gdzie przebywał do 2.10.1944 r.
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z miasta z ludnością cywilną.
Praca naukowa i badawcza po wojnie:
Bezpośrednio po II wojnie światowej włączył się aktywnie do prac Rady Naukowej dla Zagadnień Ziem Odzyskanych. Później pracował jako doradca w TASKO w Poznaniu. W 1948 roku doktoryzował się na Uniwersytecie Poznańskim na podstawie rozprawy: Polityka finansowa Polski w latach 1946 -1947. Habilitował się na tymże Uniwersytecie w roku 1960 na podstawie pracy: Zagadnienia przebudowy systemu finansowego gospodarki narodowej (Rozprawy i Monografie nr 4, PTE, Poznań 1960). Niestety, odmówiono Mu nadania tytułu profesora nadzwyczajnego, mimo że spełniał wszystkie warunki merytoryczne. Zaciążyła działalność w czasie okupacji. W roku 1958 związał się z Akademią Ekonomiczną w Poznaniu. W Katedrze Finansów był najpierw starszym wykładowcą, a następnie docentem etatowym. Pracy tej nie przerwał mimo przejścia na emeryturę w roku 1968. Prowadził wykłady z podstaw gospodarki finansowej przedsiębiorstwa przemysłowego, z zagadnień przebudowy systemu finansowego gospodarki narodowej, rozliczeń międzynarodowych, międzynarodowych stosunków finansowych oraz systemów bankowych państw kapitalistycznych. Dosłownie do ostatnich chwil swego pracowitego życia prowadził seminaria magisterskie i doktorskie. W Akademii Ekonomicznej pełnił wiele funkcji organizacyjnych. W Katedrze Finansów kierował założonym przez siebie Zakładem Finansowania Przedsiębiorstw, a następnie Zespołem Międzynarodowych Stosunków Finansowych. W latach 1963/1964-1964/1965 był prodziekanem ds. studiów zaocznych, a w okresie 1962/1963-1967/1968 kuratorem i kierownikiem Katedry Rachunkowości. Ponadto w latach 1965/1966-1966/1967 kierował Podyplomowym Studium Ekonomiki Przemysłu dla Inżynierów. Profesor Józef Zajda opublikował kilkadziesiąt prac, obejmujących książki, artykuły i recenzje. Był pragmatystą, wybitnym znawcą teoretycznych i praktycznych zagadnień bankowości, polityki pieniężno-kredytowej, międzynarodowych spraw walutowych i organizacji finansowych w kapitalizmie. Zajmował się także teorią finansów i polityki finansowej w socjalizmie. Był wieloletnim przewodniczącym Komisji Nauk Ekonomicznych i przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wiele energii i sił poświęcał Polskiemu Towarzystwu Ekonomicznemu, będąc przez długi okres członkiem Zarządu i prezesem Oddziału Wojewódzkiego w Poznaniu oraz członkiem Rady Głównej PTE w Warszawie.
Odznaczenia :
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi oraz wiele innych odznaczeń.
Miejsce pochówku :
Cmentarz Górczyński parafii p.w. Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu - cmentarz przy ul. Piotra Ściegiennego 35 w dzielnicy Górczyn, kwatera III P rząd:5 miejsce:47
Informacje dodatkowe:
Po wojnie poszukiwany za pośrednictwem Polskiego Czerwonego Krzyża przez
kpr. Jerzego Zajdę, przebywającego po Powstaniu w niewoli w Stalagu X B, do wybuchu Powstania zamieszkałego w Warszawie przy ul. Śniadeckich 23. W roku 1945 ptof. Józef Zajda szczęśliwie uniknął aresztowania za działalność prowadzoną w czasie okupacji. Jak opowiadał po wojnie prof. Z. Knakiewicz, mając przy sobie dokumenty dotyczące tej działalności, które wówczas stanowiły materiał obciążający, zdołał ujść osobnikowi będące mu już na Jego tropie (informacja za:
Byli wśród nas, [2013], pod red. Z. Knakiewicz, W. Jarmołowicza, W. Przybylskiej-Kapuścińskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań, str. 352-356)
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, PCK - kartoteka, Byli wśród nas, [2013], pod red. Z. Knakiewicz, W. Jarmołowicza, W. Przybylskiej-Kapuścińskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań, str. 352-356). Zdjęcia do biogramu oraz notę biograficzną przesłał dr hab., profesor nadzw. UEP Grzegorz Kotliński.
Uwagi:
Pseudonim podany przez żonę Zmarłego na jego tablicy epitafijnej - "Janowski". Taki też pseudonim podaje w jego biografii Pani prof. Z. Knakiewicz (Byli wśród nas, [2013], pod red. Z. Knakiewicz, W. Jarmołowicza, W. Przybylskiej-Kapuścińskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań, str. 352-356). Dotychczasowy zapis pseudonimu w zapisach MPW - "Jankowski" [aktualizacja danych: 04/2019] Zgłaszający: dr hab., profesor nadzw. UEP Grzegorz Kotliński. W zapisach PCK z roku 1944 - wpisany zawód: dyrektor, adnotacja na temat pacjenta: [sic!] "cywil, stan bardzo ciężki".
