Data urodzenia:
1918-03-19
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Alfred - Stefania
Udział w wojnie obronnej 1939:
8 września 1939 r. ochotniczo wstąpił w szeregi Wojska Polskiego, tego dnia zaprzysiężony jako strzelec z cenzusem, Otrzymał przydział do 30. pułku piechoty Strzelców Kaniowskich - IV batalion - 3. kompania. Uczestnik obrony stolicy: Warszawa Żolibórz, osiedla: Wawrzyszew, Buraków, Słodowiec. Zdemobilizowany 28.09.1939 r. - do cywila powrócił z pistoletem Browning FN kal. 7,65 mm.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 13.11.1939 r. w Służbie Zwycięstwa Polski, zaprzysiężony 2.01.1940 r. Przeszedł szkolenie wojskowe, uczestniczył w akcji zbierania i zabezpieczania broni i amunicji, rozpoznaniu obiektów wroga, sporządzaniu szkiców sytuacyjnych i kolportażu prasy podziemnej. W latach 1942-1943 odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty ukończony w stopniu kaprala podchorążego. Przydział w lipcu 1944 r. - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - V zgrupowanie "Siekiera" - 5. kompania ppor. "Zygmunta Kosmy".
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Kuba"-"Sosna" - Brygada Dyspozycyjno-Zmotoryzowana NSZ "Koło".
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ (szpital).
Odniesione rany:
Ciężko ranny 15.08.1944 r. o godz. 12:10 - po zejściu z barykady na ul. Bonifraterskiej przy pl. Krasińskich na tyłach ul. Nowiniarskiej. Odłamek granatu przeszedł w bezpośredniej bliskości serca i utknął między żebrami, z lewej strony klatki piersiowej. Pięć innych odłamków spowodowało powierzchowne zranienia. Przebywał w szpitalu polowym do 28.09.1944 r., ewakuowany ze szpitalem kanałami do Śródmieścia, gdzie został zdemobilizowany. Do końca Powstania przebywał na ul. Koszykowej róg ul. Mokotowskiej.
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną 6.10.1944 r. Z obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121) udaje mu się wyjść za łapówkę - przez kilka dni ukrywał się w Pruszkowie u ciotki żony - Heleny. W połowie miesiąca dociera do swojej ciotki Leokadii Bochniak w Grójcu, w którym przebywa do lutego (marca) 1945 r. W tym czasie dla lokalnych oddziałów AK, przy pomocy brata Aleksandra, sporządza plany 20 km niemieckich umocnień przeciwczołgowych.
Losy po wojnie:
Od 1945 r. mieszka i pracuje we Wrocławiu.
