Data urodzenia:
1887-03-19
Miejsce urodzenia:
Samsonów
Imiona rodziców :
Aleksander - Jadwiga z Zarembskich
Wykształcenie i działalność niepodległościowa :
Urodził się w 1887 roku w Samsonowie, jako syn pułkownika armii carskiej. Był uczniem kieleckiego gimnazjum, lecz w 1905 roku za udział w strajku wydalony został ze szkoły. Maturę zdawał w odległym Petersburgu. Po powrocie do kraju rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako student bardzo uzdolniony otrzymał stypendium Krakowskiej Akademii Umiejętności. Jeszcze na studiach włączył się w wir działalności niepodległościowej jako członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.
I wojna światowa i udział w wojnie polsko-bolszewickiej:
Gdy wybuchła I wojna światowa, już 3 sierpnia 1914 roku Józef Bellert zgłosił się do oddziałów Piłsudskiego. Otrzymał przydział do batalionu, wchodzącego w skład I Brygady Legionów Polskich. Z tą elitarną jednostką był związany do końca służby legionowej. W 1915 roku, mimo działań wojennych, uzyskał dyplom lekarza. W czerwcu 1916 roku objął komendanturę szpitala w Radomiu, a następnie w Kielcach, gdzie był także członkiem komisji werbunkowej do legionów. Po kryzysie przysięgowym w legionach, już w stopniu porucznika zwolniony został z czynnej służby i objął stanowisko lekarza miejskiego w Chęcinach. Tu, w konspiracyjnej POW, doczekał odzyskania przez Polskę niepodległości. Do wojska powołano go ponownie, w czasach zagrożenia ze wschodu w lipcu 1920 roku. Otrzymał przydział do Szpitala Okręgowego w Kielcach, jako ordynator Oddziału Chirurgicznego. W 1921 roku kapitan Bellert zakończył służbę i powrócił do Chęcin.
Dwudziestolecie międzywojenne:
W początkach 1925 roku przeniósł się do Pińczowa, gdzie objął funkcję dyrektora tamtejszego Szpitala im. św. Juliana (lata 1925 - 1932). Działał w Związku Legionistów Polskich, Związku Oficerów Rezerwy i Polskim Towarzystwie Lekarskim. Będąc prezesem Związku Strzeleckiego obwodu Pińczów był inicjatorem i przewodniczącym Komitetu Budowy Pomnika Czynu Legionowego w Czarkowach nad Nidą. Pomnik uroczyście odsłonięto w 1928 roku - w 15 rocznicę pierwszej bitwy legionów z wojskiem carskim
Kampania wrześniowa 1939 :
We wrześniu 1939 r. był ordynatorem szpitala polowego nr. 202.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Polowy ul. Jaworzyńska 2 - lekarz oddziałowy
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Wyjechał z Warszawy z rannymi. Wraz z personelem szpitala Jaworzyńska 2 ewakuowany do Krakowa - szpital przy ul. Grzegórzeckiej 20. W Krakowie sprawował m. in. funkcję dyrektora szpitala im. św. Łazarza.
Losy po wojnie :
Po wojnie, będąc Naczelnym Lekarzem PCK w Oświęcimiu, organizował pomoc dla pozostałych przy życiu więźniów obozu KL Auschwitz. W zawodzie lekarza przepracował 57 lat. Był lekarzem orzekającym Wojewódzkiej Komisji Lekarsko - Społecznej. W ostatnich latach życia pracował w III Dzielnicowej Przychodni dla Dzielnicy Kleparz w Krakowie. Na emeryturę przeszedł w wieku 82 lat.
Odznaczenia :
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką "Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia" i innymi odznaczeniami
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kw. 259, rząd III, grób 18
Uwagi :
Według informacji w nekrologu z 1970 r. dr Józef Bellert podczas Powstania Warszawskiego był szefem sanitarnym AK w dzielnicy Mokotów - dane niepotwierdzone
Źródła:
„Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917 Słownik biograficzny”. Artykuł wspomnieniowy autorstwa Andrzeja Grygiela: "Żołnierz i lekarz" w: ”Eskulap Świętokrzyski 2003/06 - pismo Świętokrzyskiej Izby Lekarskiej. Numer Nr 2003-06 , Wydawca: Okręgowa Rada Lekarska w Kielcach; nekrolog w Dzienniku Polskim nr. 99 z dnia 28 kwietnia 1970r. Halina Jędrzejewska: Lekarze Powstania Warszawskiego 1VII – 2 X 1944 wyd. TLW oraz Archiwum Biura Informacji i Poszukiwań PCK, pozycja 435 B, Robert Bielecki: Żołnierze Powstania Warszawskiego Warszawa 1996
