Data urodzenia:
1922-01-19
Stopień:
starszy strzelec
Imiona rodziców:
Wacław - Helena z domu Orzechowska
Wykształcenie:
Uczeń Gimnazjum im. gen. J. Sowińskiego w Warszawie, następnie
Państwowej Szkoły Budownictwa Lądowego i Wodnego w Warszawie.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - pułk "Broda 53" - batalion "Zośka" - 3. kompania "Giewonta" - I pluton; ochotnik dołączył 12.08.1944 r. na ul. Muranowskiej
Szlak bojowy:
Stare Miasto
Odniesione rany:
18 sierpnia 1944 ranny w nogi odłamkami z granatnika podczas walk o magazyny na Stawkach. Umieszczony w szpitalu polowym bat. "Wigry" na ul. Podwale 19. 2 września 1944 po ewakuacji żołnierzy Starówki kanałami do Śródmieścia do szpitala polowego na Kilińskiego 1/3, gdzie przebywał Jerzy pod opieką sanit. Jadwigi Konopackiej "Wisi" wpadli Niemcy i kazali przenieść rannych do Centralnego Szpitala Chirurgicznego nr 1 przy ul. Długiej 7 (Pałac Raczyńskich)
Losy po Powstaniu:
Wyprowadzony przez sanitariuszki wyszedł z Warszawy z ludnością - z Dworca Zachodniego przetransportowany pociągiem do obozu w Pruszkowie (Dulag 121). Z Pruszkowa skierowany do szpitala w Tworkach, a następnie umieszczony w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Milanówku (do grudnia 1944). Po pożarze szpitala wyprowadzony przez "Wisię" do prywatnego domu na Wójtowskiej 6, a potem w Końskich (do lutego 1945) pod opieką chirurga dr Grabowskiego.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
Informacje dodatkowe:
Należy do grypy rannych i chorych ze szpitala Długa 7, którzy uniknęli zagłady 2 września 1944 r. (uratowany przez sanitariuszki baonu "Wigry"). Po wojnie pracował przy odgruzowywaniu i odbudowywaniu Warszawy,gdzie poznał swoją przyszłą żonę Halinę Wirginię Szymańską. Wieloletni pracownik Biura Projektów "Biprowod". Całe życie związany z Warszawą. Nie należał do organizacji kombatanckich.
Źródła:
J. Szymański : "Relacja rannego" 05/1976
Publikacje:
Robert Bielecki: "Długa 7 w Powstaniu Warszawskim." Warszawa, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. Archiwum Główne Akt Dawnych, 1994
