Wykształcenie do 1944 r.:
Od 1934 r. uczeń Prywatnego Gimnazjum Zboru Ewangelicko-Augsburskiego im. Mikołaja Reya, równocześnie harcerz 8. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Kazimierza Pułaskiego, od 1936 r. uczył się w Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, gdzie został członkiem 23. WDH im. Bolesława Chrobrego ("Pomarańczarnia”). W latach 1939-1942 kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Od 1942 r. student tajnych kompletów Uniwersytetu Warszawskiego (Filozofia i Polonistyka).
Losy po wojnie:
W Krakowie kontynuował studia na Filozofii i Polonistyce Uniwersytetu Jagiellońskiego, od listopada na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w styczniu 1946 r. uzyskał stopień magistra, w marcu 1951 r. stopień doktora nauk humanistycznych, w 1961 doktora habilitowanego - Instytut Filozofii i Socjologii PAN, w 1971 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1979 r - profesora zwyczajnego. Od 31 stycznia 1945 r. pracował jako nauczyciel akademicki; A) w Uniwersytecie Warszawskim od 31 stycznia 1945 do października 1945 w tymczasowej siedzibie w Krakowie, a od listopada 1945 w Warszawie: a) 1945-50 w Seminarium Historii Literatury Polskiej UW, b) 1951 do września 1972 w Katedrze Logiki, a następnie Zakładzie Logiki (kierownik Tadeusz Kotarbiński, a po roku 1956 Janina Kotarbińska), c) w październiku 1972 założył Zakład Semiotyki Logicznej w Instytucie Filozofii UW: 1972-1994 kierownik, a od października 1994 do chwili obecnej profesor kontraktowy (po przejściu na emeryturę), d) w latach 1954/55 i 1956/58 prodziekan Wydziału Filozoficznego UW, e) 1956-1968 kierownik Studium Eksternistycznego Filozofii Drugiego Stopnia UW. B) W Polskiej Akademii Nauk w Warszawie: a) 1957-62 w Zakładzie Logiki PAN (kierownik Kazimierz Ajdukiewicz), b) 1957-1962 sekretarz naukowy Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. C) W Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Studium Doktoranckie: 1967-1985 wykłady i seminaria z metodologii nauk. W swej pracy naukowej uprawia semiotykę teoretyczną, rozumianą jako nauki o poznaniu i komunikacji, korzystające z przemyśleń i wyników m. in. teorii poznania, psychologii poznawczej i lingwistyki teoretycznej. Pojęcia semiotyczne, zwłaszcza semantyczne i pragmatyczne, analizuje krytycznie posługując się narzędziami wypracowanymi w logice tzw. ogólnej, obejmującej - obok działu semiotycznego i logiki formalnej - metodologię nauk. Wyrażenia zaczerpnięte z języka naturalnego stara się uściślać w stopniu dostosowanym do tych ról, w których owe wyrażenia mają wystąpić jako odpowiednio sprecyzowane terminy w obrębie aparatury pojęciowej danej dyscypliny. Zajmuje się też wybranymi zagadnieniami z zakresu metodologii humanistyki, zwłaszcza semiotyki, filozofii i teorii literatury, dążąc do ich unaukowiania. Pracę badawczą ściśle wiąże z nauczycielską. Stara się kontynuować tradycje filozoficznej szkoły lwowsko-warszawskiej: jej "jasnościowy” styl myślenia, mówienia i pisania, wzorowany na dorobku Tadeusza Kotarbińskiego, Kazimierza Ajdukiewicza i Władysława Tatarkiewicza, których uważa za swoich nauczycieli. Drogowskazem są dlań idee wychowawcze realizowane przez Kazimierza Twardowskiego: poważny stosunek do pracy, uczciwość intelektualna, zdyscyplinowanie zewnętrzne i wewnętrzne. Jest zwolennikiem szkoły, która zapewnia wykształcenie ogólne, m.in. - niesłusznie lekceważone - encyklopedyczne, wyrabia krytycyzm, kulturę logiczną, wdraża do samodzielnego myślenia, stawia wysokie wymagania uczniom i nauczycielom oraz surowo, lecz sprawiedliwie ich ocenia. Od 1961 r. prowadzi seminaria i konwersatoria semiotyczne, w których uczestniczą pracownicy naukowi i studenci z różnych uczelni wyższych i kierunków studiów, a prelegentami bywają m. in. uczeni zagraniczni. Celem tych zajęć jest rozbudowywanie semiotyki teoretycznej przed jej różnymi zastosowaniami, których podstawę stanowi, sama będąc oparta na logice i językoznawstwie. Listę prelegentów i tytułów odczytów, które zostały wygłoszone w latach 1961-2004 na tych zebraniach, zawiera tom XXV "Studiów Semiotycznych” (Warszawa 2004, str.439-561). Współpracy rozpoczętej na wspomnianych seminariach nadał od połowy lat osiemdziesiątych formę instytucjonalną ogólnopolskiego programu, zwanego później projektem, badań semiotycznych "Znak - Język - Rzeczywistość”. Wyniki uzyskane zrazu na seminariach i konwersatoriach, a następnie także w toku realizacji programu "Z-J-R”, są publikowane w „Studiach Semiotycznych”, których jest redaktorem, założonych przezeń w r. 1970, a od r. 1990 - także w dwóch seriach wydawniczych powstałych z jego inicjatywy i wychodzących pod jego redakcją: Bibliotece Myśli Semiotycznej i Bibliotece Informacji i Dokumentacji Semiotycznej. Listę autorów artykułów , które zostały opublikowane w tomachI - XXV "Studiów Semiotycznych” oraz listę tytułów tych artykułów zawiera tom XXV „Studiów Semiotycznych” na str. 381-423. W tymże tomie na str. 425-437 można znaleźć nazwiska autorów i tytuły tomów I-XLVIII opublikowanych w serii Biblioteka Myśli Semiotycznej. W początkach lat dziewięćdziesiątych Centralna Komisja do Spraw Tytułu Naukowego
i Stopni Naukowych wpisała na jego wniosek nauki o poznaniu i komunikacji, czyli semiotykę teoretyczną, na listę dyscyplin naukowych mogących stanowić zakres doktoratów i habilitacji. W r. 1978 w Radziejowicach, i w r. 1980 w Warszawie i w Puławach zorganizował wraz ze swymi współpracownikami międzynarodowe konferencje semiotyczne. Podczas
spotkania w Radziejowicach podpisał umowę o współpracy i wymianie naukowej w zakresie semiotyki między Zakładem Semiotyki Logicznej UW a placówkami semiotycznymi w USA: Brown University, Providence R.I.(Thomas G. Winner), Indiana University, Bloomington Ind. (Thomas A. Sebeok), Yale University, New Haven Conn. (Edward Stankiewicz).
