Data urodzenia:
1912-04-04
Stopień:
podporucznik (awans w trakcie Powstania)
Miejsce urodzenia:
Żyrardów
Imiona rodziców :
Stanisław Otto - Zofia z domu Neposten [inne wersje: Nepostin]
Wykształcenie i zawód:
Leśnik
Udział w kampanii wrześniowej 1939 :
Nie brał udziału - zwolniony ze służby wojskowej z powodu wady serca.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od lutego 1940 r. w ZWZ-AK, Kedyw Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej - Oddział Dyspozycyjny A (”Kolegium A„). W okresie 1940-1943 posługiwał się pseudonimem "Lawina"
Do konspiracji wprowadzony przez teścia, Tadeusza Dobrowolskiego, do organizacji Konfederacja Zbrojna (KZ) scalonej we wrześniu 1941 z ZWZ, a następnie AK. Przysięgę składał w lutym 1940 r. w budynku przy ul. Chopina. Ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych, gdzie szkolenia prowadził por. Tadeusz Wiwatowski ps. „Olszyna”. W czasie okupacji niemieckiej brał udział w licznych akcjach dywersyjnych. Od maja 1944 mianowany dowódcą plutonu. W lipcu 1944 r. w stopniu podchorążego. W trakcie Powstania awansowany (rozkazem Dowódcy AK gen. Tadeusza Bora - Komorowskiego) do stopnia podporucznika. Jego bezpośrednim dowódcą był por. „Olszyna”.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Różana 73
Oddział:
Kedyw Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej - Oddział Dyspozycyjny A ("Kolegium A") - od 2.08.1944 r. w zgrupowaniu "Radosław": oddział dyspozycyjny dowódcy zgrupowania, od 12.08.1944 r. w pułku "Broda 53" - batalion "Zośka" - oddział ppor. "Śnicy"
Odniesione rany:
Figuruje w wykazie rannych z dn. 23.08 i 28.08.1944. Leczony w szpitalu polowym mieszczącym się w piwnicy na ul. Podwale (szpital „Pod Krzywą Latarnią”). Ewakuowany kanałami do Śródmieścia.
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście
Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:
W Powstaniu uczestniczyła rodzona siostra żony Jerzego (Wandy z Dobrowolskich Otto) -
Krystyna Dobrowolska, „Krysia Mała”. Krystyna Dobrowolska brała udział w bardzo wielu akcjach zbrojno-sabotażowych oddziału dyspozycyjnego Kolegium z grupy „Kosy”. W Powstaniu była sanitariuszką w I Oddziale Osłonowym Komendy Głównej por. „Kosy”, sekcja „Kruka” – ul. Jasna 19. Następnie na Czerniakowie skąd przebijając się do Śródmieścia – poległa w dniu 23 września 1944 r. Według innych relacji pozostała do końca z rannymi w szpitalu powstańczym przy ul. Solec, róg Wilanowskiej i tam zginęła.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu X-B Sandbostel i prawdopodobnie Oflagu X C Lubeka.
Odznaczenia:
Order Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i in.
Losy po wojnie:
Pracował w Lasach Państwowych w województwach wrocławskim i katowickim jako nadleśniczy i inspektor. Po powrocie do kraju w styczniu 1946 roku ujawnił działalność w AK i udział w Powstaniu Warszawskim przed komisją rehabilitacyjną w Warszawie. Za przynależność do Armii Krajowej represjonowany - aresztowany, wzywany wielokrotnie na przesłuchania prowadzone przez Urząd Bezpieczeństwa, zwalniany z zajmowanych stanowisk w Lasach Państwowych.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kw. 155 B, rząd I, grób 7
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-ankieta, nekrolog prasowy; MPW-kontakt: p. Tomasz Grabuś, wnuk Michaliny Otto. Fot. przedstawiająca Powstańców idących do niewoliukazała się w jubileuszowym wydaniu "Stolicy" - nr. 8 (2209) z sierpnia 2009 (s. 34, zdjęcie nr. 16).
Publikacje :
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego Suplement, Warszawa, 2009, Anita Smuga-Otto i Staszek Smuga-Otto, Niebieski płaszczyk, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2017.
Uwagi :
Po wojnie dodał do swego nazwiska rodowego Otto swój konspiracyjny pseudonim Smuga, przybierając w ten sposób nazwisko Smuga-Otto. Żona: Wanda Smuga-Otto, syn Stan Smuga-Otto. Data ur. w opracowaniach oraz ankiecie MPW- 04.04.1912 (data potwierdzona przez syna Stanisława), data ur. w zapisach metrykalnych - 09-04-1912.
