Powstańcze Biogramy - Jerzy Kirkor

Pseudonim:

"Górecki"

Funkcja:

-

Pozycja na murze pamięci:

Kolumna: 150 Miejsce: 28

Stopień:

szwoleżer

Miejsce urodzenia:

Kijów

Imiona rodziców:

Teodor - Zofia z domu Saryusz-Wolska

Wykształcenie:

Mgr teatrologii - absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek Filologia Polska i Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej - Wydziału Teatrologii

Praca w czasie okupacji niemieckiej:

W czasie wojny zatrudniony był w Bibliotece Narodowej jako bibliotekarz.

Udział w konspiracji 1939-1944:

V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. pułk szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

Adres zamieszkania przed Powstaniem:

Warszawa, ul. Filtrowa 71 A, następnie ul. T. Hołówki 3

Oddział:

V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - dywizjon 1. pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

Szlak bojowy:

Czerniaków - Mokotow

Rodzina biorąca udział w Powstaniu Warszawskim:

Jego żona Halina Kirkor z Perzyńskich ps. Szczęsna była w tym samym oddziale. Po zaginięciu Jerzego dwukrotnie schodziła do kanałów, by odszukać męża, znalazła jedynie plecak.

Miejsce (okoliczności) śmierci:

Poległ w kanałach w ostatnich dniach września podczas ewakuacji oddziałów powstańczych z Mokotowa do Śródmieścia. Ciało odnaleziono w kanale burzowym przy ul. Agrykola koło Łazienek Królewskich.

Miejsce pochówku:

Po wydobyciu ciał z kanałów poległych pochowano w dniach 8-9 sierpnia 1945 roku w mogile zbiorowej na Placu Starynkiewicza w Warszawie (w zapisach PCK nieformalnie określanym "Placem Lindleya"). Według zapisów Polskiego Czerwonego Krzyża w styczniu 1946 r. nastąpiła ekshumacja osób pochowanych w tej mogile na Cmentarz Powstańców Warszawskich na Woli, jednak w ewidencji pochowanych na CPW brak jest numeru znaczka, którym PCK opatrzył ciało Jerzego Kirkora. Przypuszcza się więc, że rodzina Jerzego Kirkora ekshumowała go w 1946 r. na Stare Powązki - Cmentarz Powązkowski w Warszawie , grób rodzinny Kirkorów, kw. 172, rząd 1, grób 7. Według innej wersji jest to mogiła symboliczna, a zidentyfikowane wcześniej ciało Jerzego Kirkora zostało pochowane w nieustalonej mogile zbiorowej żołnierzy NN na jednym z warszawskich cmentarzy. Według zachowanej korespondencji, zarówno ojciec Jerzego - prof. Teodor Kirkor jak przebywająca po zakończeniu wojny we Wrocławiu żona, Halina Kirkorowa z Perzyńskich poszukiwali go za pośrednictwem PCK. Według relacji rodzinnej, gdy Halina Kirkorowa dotarła do Warszawy i wskazanego przez PCK miejsca pochowania Jerzego na "Placu Lindleya" (Starynkiewicza - przyp. red.) ciała już nie zastała , gdyż został wcześniej ekshumowany.

Informacje dodatkowe - losy rodziny:

Był synem Teodora Kirkora (1875 - 1953), profesora Politechniki Warszawskiej. Matka Zofia z Saryusz-Wolskich była nauczycielką. Miał siostrę Danutę (1911-1990), mgr chemii.

Źródła:

Muzeum Powstania Warszawskiego, Polski Czerwony Krzyż, protokoły ekshumacyjne, archiwum rodzinne, materiały z archiwum p. Joanny Wymann,córki Haliny Kirkor-Słomińskiej z d. Perzyńskiej udostępniła p. Helena Schaer, wnuczka Haliny Kirkor. Skany wykonano w Archiwum Muzeum Powstania Warszawskiego w październiku 2023.

Uwagi:

Spotykane różne daty zgonu Jerzego: 12 września 1944 (wniosek o KW), 20.09.1944 (data przyjęta na wystawionym po wojnie akcie zejścia), 27.09.1944 (rzeczywista data ewakuacji Powstańców z Mokotowa do Śródmieścia oraz data śmierci pozostałych osób odnalezionych w kanale burzowym przy ul. Agrykola). Prawdopodobnie przyczyną śmierci grupy było uduszenie karbidem, wrzucanym przez Niemców do kanałów lub w wyniku utonięcia, na skutek spiętrzenia przez nieprzyjaciela wody w kanale. Pisownia nazwiska rodowego matki na Cm. Powązkowskim: [sic!] Sariusz-Wolska

Jerzy Kirkor

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter