Data urodzenia:
1925-01-01
Stopień:
starszy strzelec
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Mikołaj - Janina z domu Grozlik
Praca w czasie okupacji niemieckiej:
Robotnik w torfiarni w Zielonce (lata 1941-1943), następnie od 1943 do 29.07.1944 pracował w tartaku w Zielonce.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od grudnia 1941 roku. VII Obwód "Obroża" (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 2 Rejon "Celków" (Marki) - II batalion - 3. kompania - Oddział Specjalny 749
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Zielonka, ul. Prosta 8
Oddział:
VII Obwód "Obroża" (powiat warszawski) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 2 Rejon "Celków" (Marki) - II batalion - 3. kompania - Oddział Specjalny 749 do 5.09.1944 - aresztowany przez Niemców.
Losy po Powstaniu:
Zatrzymany przez Niemców, został skierowany do obozu przejściowego dla ludności cywilnej w Pruszkowie k. Warszawy (Dulag 121). W Dulagu przebywał od 6 do 9 września 1944 r., następnie został przetransportowany wraz z innymi kolegami z Zielonki do obozu koncentracyjnego w Dachau (pobyt od 12 do 24.09.1944). Od 25 września 1944 do 9 marca 1945 przebywał jako więzień podobozu Mannheim-Sandhofen, należącego do obozu koncentracyjnego Natzweiler. Skierowany do robót przymusowych w zakładach motoryzacyjnych Daimler-Benz AG. Podczas pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych spotkał kolegów z Zielonki, wywiezionych jak on po Powstaniu Warszawskim. Byli to:
Stanisław Łojszczyk, Józef Ciećkiewicz i
Zygmunt Świstak "Minoga". W nocy z 15 na 16 grudnia 1944 r. w czasie nalotu alianckiego został ciężko ranny w obie nogi. W marcu 1945 r. jako chory (z tyfusem plamistym, ranami obu nóg i wysięgiem w opłucnej), po trzech dobach transportu został przekazany do KZ Vaihingen, gdzie doczekał wyzwolenia w dniu 7 kwietnia 1945 r. Przez kolejne 8 miesięcy leczony był na terenie Niemiec w obozach sanitarnych w miejscowościach Nürnberg - Speyer, gdzie utworzono sanatorium Misji Watykańskiej.
Numer więźnia:
106522 (Dachau), następnie 29531
Losy po wojnie:
Po zakończeniu rekonwalescencji wstąpił do Polskiej Kompanii Wartowniczej przy armii amerykańskiej. Stacjonował w Mannheim (w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia). W 1946 roku podjął decyzję o wyjeździe do Polski. Do kraju powrócił 16.08.1946 roku. Do lat 60-tych nie ujawniał swojej przynależności do AK, należąc jedynie do Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych. Po latach dołączył jako członek do Związku Powstańców Warszawskich oraz Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego brat zginął z rąk NKWD w Katyniu. Rodzice - Mikołaj i Janina Mazurkiewiczowie zostali rozstrzelani przez Niemców podczas Powstania Warszawskiego.
Uwagi:
Według relacji J. T. Mazurkiewicza w ankiecie zgłoszeniowej "Miejsca pamięci KZ Vaihingen/Enz" do obozu w Vaihingen został przekazany z powodu pogarszającego się stanu zdrowia i małych szans na przeżycie oraz - jak przypuszczał - z prozaicznego powodu nieposiadania przez KZ Mannheim-Sandhofen własnego krematorium (Daimler-Benz AG pozbyło się niewydajnych robotników, przekazując w grudniu 1944 r. 200 najbardziej wycieńczonych i chorych osób do obozu śmierci w Vaihingen, gdzie w niedługim czasie zmarło 111 z nich. 400 więźniów odesłano do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, a 200 do podobozu Unterriexingen. Ostatni transport z ok. 90 chorymi, cierpiącymi przeważnie na zaawansowaną gruźlicę i chorobę głodową (Hungerödemen), niezdolnych do utrzymania się na własnych nogach, wysłano 8 marca 1945 r. do Vaihingen).
