Data urodzenia:
1922-02-01
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Józef - Kazimiera z domu Olszewska
Wykształcenie do 1944 r.:
W czasie wojny ukończyła Szkołę Pielęgniarstwa PCK przy ul. Smolnej 6 (dyplom 1942 r.) oraz zdała tzw. "dużą maturę" na tajnych kompletach Liceum Przyrodniczego Krystyny Malczewskiej (1943). Po maturze podjęła tajne studia medyczne na kompletach Uniwersytetu Warszawskiego (w czerwcu 1944 roku miała ukończony pierwszy rok studiów)
Udział w konspiracji 1939-1944:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II") - 4. kompania. Łączniczka, sanitariuszka i instruktorka sanitarna, zastępca d-cy patrolu instruktorskiego. Jako dyplomowana pielęgniarka od 1942 była instruktorką Szkoły Pielęgniarstwa PCK i konspiracyjnych kursów sanitarnych dla ochotniczek sanitariuszek.
Praca w czasie okupacji:
Od 1942 do wybuchu Powstania pracowała jako pielęgniarka operacyjna u boku prof. Kossakowskiego w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Litewskiej, a po zajęciu budynku przez Niemców, w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Śliskiej.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa, ul. Grzybowska 7
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 4. Rejon - II batalion szturmowy "Odwet" ("Odwet II") - dowódca Romuald Jakubowski, ps. „Żegota".
Szlak bojowy:
Kolonia Staszica do 5-8 sierpnia.
Losy po Powstaniu:
Po opanowaniu dzielnicy przez oddziały niemieckie i batalion RONA, 08.08.1944
została wypędzona z ludnością cywilną na "Zieleniak", skąd trafiła do obozu przejściowego "Dulag 121" w Pruszkowie. W obozie Dulag 121 pracowała jako dyplomowana pielęgniarka w ekipie polskiej obozowej służby zdrowia. Uczestniczyła w nielegalnym wyprowadzaniu ludzi z obozu. Uczyła wysiedleńców symulowania objawów chorób, które wpisywane były na fałszywych świadectwach wystawianych przez polskich lekarzy, co umożliwiało opuszczenie obozu. Ułatwiła wielu Warszawiakom, w tym Powstańcom, uwolnienie z obozu. Po opuszczeniu obozu pod koniec 1944 przedostała się do Krakowa, skąd w lutym 1945 pojechała z ochotniczą ekipą lekarsko-pielęgniarską do wyzwolonego obozu KL Auschwitz, gdzie opiekowała się pozostałymi przy życiu więźniami w w zorganizowanym przez tę ekipę Szpitalu Obozowym PCK.
Losy po wojnie:
Po wojnie ukończyła studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po dyplomie powróciła do swojej ukochanej Warszawy. Przez kolejnych 30 lat pracowała jako chirurg – początkowo w Instytucie Hematologii, a następnie w Szpitalu Czerniakowskim. W 1967 uzyskała specjalizację drugiego stopnia w dziedzinie chirurgii.
Odznaczenia:
Odznaczona Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”.
Nazwisko po wojnie:
Zawiślak-Judowa
Miejsce śmierci:
Warszawa
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Córka litografa Józefa Zawiślaka. Młodszy brat Janiny - Sławomir Zawiślak ur. się w Warszawie w 1923 r., zginął w pierwszych dniach Powstania, w wieku 21 lat. Według wspomnień Janiny Zawiślak-Judowej Sławek w czasie wojny uczył się w Szkole Wawelberga, a nocami pracował w PWPW (Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych), gdzie pracował również ich ojciec. Według relacji siostry Sławek należał do AK (przydział nieznany), a w mieszkaniu przy Grzybowskiej odbywały się jego konspiracyjne zebrania. " Ale ani ja, ani On nie mówiliśmy sobie w jakich batalionach byliśmy, aby w razie wsypy nie wiedzieć prawdy". Do dziś rodzinie nie jest znany oddział, w którym mógł walczyć Sławek, ani nie są znane szczegóły jego śmierci. Wiadomo jedynie, że zginął w pierwszych dniach Powstania, jako żołnierz w walkach (akcji) pod Sejmem.
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne
