Data urodzenia:
1897-03-01
Stopień:
major rezerwy duszpasterstwa Wojska Polskiego
Miejsce urodzenia:
Osse powiat Opoczno
Imiona rodziców:
Michał - Konstancja z domu Kmieciak
Pseudonimy:
"Rybak", "Osiński Jan"
Dzieciństwo i młodość:
Syn Michała i Konstancji Ziejów, urodził się we wsi Osse w powiecie Opoczyńskim, woj. Kieleckim, w parafii Odrzywół. Początkowe nauki czytania i pisania pobierał w domu, potem na plebanii w Odrzywole systematycznie uczyła go bratanica proboszcza, pani Maria Aksamitowska. Następnie uczęszczał do szkoły w Lelowie. W latach 1907-1915 uczył się w szkołach średnich, najpierw w Gimnazjum Chrzanowskiego a potem św. Stanisława Kostki.
Studia i kapłaństwo:
Po ukończeniu 7 klasy gimnazjalnej wstąpił do seminarium duchownego w Sandomierzu w 1915 roku. Po ukończeniu studiów seminaryjnych, jeszcze jako subdiakon był nauczycielem i wychowawcą dzieci państwa Faszczów w Oblanach (1/2 roku) a następnie już jako diakon pomagał na parafii w Drzewicy. W roku 1919 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Ryxa 5.07. w kaplicy biskupiej w Sandomierzu. W tymże 1919 roku skierowany został na studia specjalistyczne, na sekcji dogmatyczno-biblijnej Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Warszawskim.
Wojna 1920 roku:
W 1920 zgłosił się jako kapelan-ochotnik do Wojska Polskiego i przydzielony został do 8 pułku piechoty Legionów.
Służba duszpasterska i działalność do 1939 roku:
Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej powrócił na studia. Po czterech latach studiów otrzymał absolutorium. Świadomie zrezygnował z robienia doktoratu. W roku 1922 przebywał 5 miesięcy w Rzymie na Instytucie Biblijnym i Wschodnim. Od roku 1923 jest prefektem w Radomiu (do 1925), Zawichoście (1925-1926), wikariuszem i prefektem w Kozienicach (1926-1928). W tym czasie, pod wpływem przeżyć "Franciszkańskiego Roku Jubileuszowego" wstąpił do nowicjatu w klasztorze OO. Kapucynów. Po trzech miesiącach próby, rezygnuje z zakonu i wraca na dawne stanowisko w Kozienicach. Na przełomie roku 1927/28, podejmuje starania o inkardynację w diecezji pińskiej. Inkardynację uzyskał 7 lipca 1928 r. pismem nr 5428/28. W diecezji pińskiej zostaje proboszczem w Łahiszynie (1928-1930). Następnie kapelanem ks. biskupa Z. Łozinskiego i sekretarzem generalnym Instytutu Akcji Katolickiej w Pińsku (1930-1932). W latach 1932-1934 odbywa studia judaistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po powrocie jest profesorem WSD w Pińsku, gdzie wykłada katechetykę (1934-1937), równocześnie pełni obowiązki prefekta pińskich szkół podstawowych, a także wizytatora nauczania religii w szkołach. Od roku 1937 jest kapelanem SS. Urszulanek SJK w Mołodowie i prefektem szkół powszechnych.
Kampania wrześniowa:
W przededniu wybuchu wojny 10.03.1939 r. zostaje zmobilizowany do wojska, jako kapelan 84 pułku Strzelców Poleskich. Od 2.10 do 21.11.1939 roku przebywał w niewoli niemieckiej przy szpitalu w Modlinie i Legionowie.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od jesieni 1939 r. - Służba Duszpasterska Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. W latach 1940-1941 był kapelanem Zakładu dla Ociemniałych w Laskach. W okresie od 1941 roku do 1944 Kapelanem Sióstr Urszulanek SJK w Warszawie przy ul. Gęstej 1 oraz kapelanem Związku Harcerstwa Polskiego.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - kapelan pułku
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną; przeszedł przez obóz tymczasowy w Pruszkowie (Dulag 121), z którego wyjechał do Krakowa. Od listopada 1944 roku do 3 maja 1945 roku na robotach we Fromborku, w Merstendorf bei Niepars kr. Stralsund i w Barth k. Ostresee.
Losy po wojnie:
Od lipca 1945 roku do 1946 proboszcz parafii w Słupsku w diecezji Gorzowskiej. Następnie pełnił funkcję proboszcza w parafii Wytowno k. Słupska (1946-1947), ponownie w Słupsku w par. św. Rodziny (1947-1949). Powraca do Warszawy, gdzie obejmuje stanowisko wikariusza w parafii św. Wawrzyńca na Woli (1949-1950), proboszcza w parafii Jelonki (1950 rok, dziś jedna z dzielnic Warszawy). Od 21.08.1950 do 1.07.1959 roku jest rektorem kościoła Sióstr Wizytek w Warszawie. Od 25.03.1960 roku wizytatorem nauki religii i referentem spraw duszpasterskich przy Kurii diecezjalnej w Drohiczynie. Stale pogarszający się stan jego zdrowia, powoduje, że musi być pod stałą opieką lekarzy w Warszawie. Nie przestaje jednak działać na polu duszpasterskim i w obronie praw robotników. Podpisał się jako jeden z 18. pierwszych sygnatariuszy Komitetu Obrony Robotników w 1976 roku.
Miejsce śmierci:
Zmarł w Warszawie 19.10.1991 roku w "Szarym Domu" Sióstr Urszulanek przy ul. Wiślanej.
Miejsce pochówku:
Pochowany obok swojej matki na Cmentarzu w Laskach.
Źródła i publikacje:
Ks. Jan Zieja: "Życie Ewangelią.Spisane przez Jacka Moskwę. Wydawnictwo Znak. Kraków 2010; www.zieja.ovh.org
