Jan Stanisław Ekier

"Janosik"

-

Kraków

Stanisław - ...

Pianista. Naukę gry na fortepianie rozpoczął prywatnie u Olgi Stolfowej, jednej z najwybitniejszych pianistek w Krakowie. Od 1933 roku kształcił się dalej pod jej okiem w szkole muzycznej imienia Władysława Żeleńskiego. Lekcje kompozycji pobierał u Bernardina Rizziego. W latach 1932 - 1934 odbył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim u prof. Zdzisława Jachimeckiego, a w latach 1934 -1939 wyższe studia muzyczne w Konserwatorium Warszawskim. Pedagog w Szkole Muzycznej im. W. Żeleńskiego w Krakowie (1933-1934.) W 1937 roku został laureatem VIII nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

W czasie okupacji grywał na koncertach konspiracyjnych i brał udział w spotkaniach patriotycznych. Ponadto w latach 1940 -1941 uczył się gry na organach u prof. Bronisława Rutkowskiego. Żonaty z aktorką Danutą Szaflarską - w roku 1943 przyszła na świat ich córka Maria.

Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" - Grupa Bojowa "Krybar" - komórka BIP (Biuro Informacji i Propagandy) - podczas powstania warszawskiego dał ponad 30 występów. 15 sierpnia 1944 r. dał niezapomniany koncert dla powstańców w auli Politechniki Warszawskiej

Powiśle

Wznowił karierę artystyczną. Występował w Europie, Ameryce Południowej i w Japonii, wykonując głównie dzieła Chopina, ale także utwory Bacha i Szymanowskiego. W roku szk. 1946/47 uczył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie. Był jednym z założycieli Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie, pełniąc w pierwszych latach jej istnienia funkcję rektora (1947-1948). Od 1959 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina. Profesor w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, od 1964 roku kierownik katedry fortepianu. W latach 1962-1969 wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Przez lata był jurorem konkursów chopinowskich w Warszawie ( m. in. zasiadł w jury pierwszego po wojnie Konkursu Chopinowskiego w 1949 r.) W 1995 otrzymał doktorat honorowy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Po wojnie żonaty z nauczycielką fortepianu Marią Hanus (1923-2007), z którą miał dwóch synów. Od 2000 r. na emeryturze.

Odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1955), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000 r.) Orderem Orła Białego (2010)

Warszawa

Pochowany 25 sierpnia 2014 na Starych Powązkach.

Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 3. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne