Data urodzenia:
1917-04-16
Miejsce urodzenia:
Ostrów Wielkopolski
Imiona rodziców:
Feliks - Kazimiera z domu Idźkowska
Wykształcenie do 1944 r. :
W 1919 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Poznania, gdzie skończył Szkołę Powszechną i Liceum im. Marcinkowskiego. W 1935 r. wstąpił na Wydział Lekarski Uniwersytetu w Poznaniu. Tuż przed uzyskaniem dyplomu, w wyniku działań wojennych w 1939 r., był zmuszony przerwać studia.
Okres okupacji niemieckiej:
Wysiedlony z Poznania, wraz z rodziną, przeniósł się do Warszawy. Okresowo pracował w Pruszkowie i Borzęcinie (pow. brzeski) jako magazynier. 27 września 1941 r. zawarł związek małżeński z Marią Kunz.
Oddział :
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Grupa Bojowa "Krybar" - III zgrupowanie "Konrad" - sanitariat - punkt sanitarny ul. Dobra 22/24 pod kierunkiem dr Józefa Kubiaka ps. Andrzej
Losy po Powstaniu:
Po upadku Powstania Jan Roch Biedziński został wywieziony wraz z rodziną i ludnością Warszawy do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulagu 121). Dzięki znajomości języka niemieckiego jego teścia, uniknął zesłania do obozu pracy w Niemczech U schyłku wojny, po zburzeniu domu, w którym mieszkał, powrócił do Poznania, by po krótkim czasie przeprowadzić się do rodzinnego Ostrowa Wielkopolskiego. Rozpoczął tam pracę w oddziale chirurgicznym pod kierunkiem dr Feliksa Oleńskiego.
Losy po wojnie:
Po uzupełnieniu dwóch brakujących egzaminów końcowych, 23 listopada 1946 r. otrzymał dyplom Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Poznaniu. 23 kwietnia 1950 r. otrzymał specjalizację I stopnia w zakresie chirurgii, wydaną przez Izbę Lekarską w Poznaniu. W listopadzie 1950 r. został powołany do służby wojskowej. Po kilkumiesięcznym kursie przeszkolenia oficerskiego w Łodzi, został oddelegowany do pracy w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Warszawie. Pracował tam jako asystent, starszy asystent i zastępca ordynatora. W grudniu 1952 r. otrzymał specjalizację II stopnia z chirurgii, a 1 sierpnia 1953 r. został przeniesiony na stanowisko ordynatora szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MSW) w Białymstoku. Przez następne trzy lata ściśle współpracował z I Kliniką chirurgii AMB, prowadzoną przez prof. Feliksa Oleńskiego, gdzie pełnił funkcję zastępcy ordynatora. W 1958 r. na własną prośbę został zdemobilizowany. W 1969 r. uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy pt. „Badania nad zagadnieniem zespołu porezenkcyjnego”. Promotorem był prof. Witold Rudowski - dyrektor Instytutu Hematologii w Warszawie.
Był autorem kilkunastu publikacji i wielu referatów. Szczególne zainteresowanie wykazywał chirurgią żołądka i tarczycy. Był Prezesem Towarzystwa Chirurgów Polskich w Białymstoku. Od 1981 roku był na emeryturze.
Odznaczenia i awanse:
Krzyżem Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Zasługi i inne. Awansowany do stopnia pułkownika WP
Miejsce pochówku:
Cmentarz Farny w Białymstoku, ul. Raginisa 8, sektor 21
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Urodził się 16 kwietnia 1917 roku w Ostrowie Wielkopolskim w rodzinie inteligenckiej. Ojciec Feliks był pracownikiem sądu w Poznaniu. Matka - Kazimiera z domu Idźkowska. Posiadał pięcioro rodzeństwa: Marię, Irenę, Stefana, Tadeusza i Barbarę.
Źródła:
Medyk Białostocki, Miesięcznik UM w Białymstoku, Felietony Wspomnienia i refleksje: Lekarze białostoccy: Jan Roch Biedziński (1917-1983), autorzy: dr Magdalena Szkudlarek i dr Mieczysław Sopek; miejsce pochowania za serwisem Cmentarza Farnego Parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Białymstoku http://mogily.pl/bialystok/pochowani
