Pseudonim:
"Pyza", "Irka"
Data urodzenia:
1926-11-28
Imiona rodziców:
Roman - Nadzieja z domu Urbanowicz
Wykształcenie do 1944 roku:
Uczennica tajnych kompletów w Warszawie.
Udział w konspiracji 1939 -1944 :
Działalność konspiracyjną rozpoczęła w 1943 roku w Warszawie. Przydział: Armia Krajowa – XII zgrupowanie im. Łukasińskiego - oddział por. "Gozdawy" (batalion im. Stefana Czarnieckiego). Odbyła szkolenie na kursach sanitarnych oraz wojskowych. W czasie wojny pełniła funkcję łącznika-kolportera prasy podziemnej 4. kompanii zgrupowania (dowódca por. "Ogórek" – Julian Głowacki).
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa ul. Freta 28
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa „Północ” - zgrupowanie „Sienkiewicz”, następnie odcinek „Kuba”-„Sosna” - batalion „Gozdawa” - poczet dowódcy. Jej bezpośrednim przełożonym był por. „Ognisty" (Lucjan Fajer).
Odniesione rany:
Ranna w nogę 2.09.1944
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ.Uczestniczyła w walkach na Starym Mieście (ulice: Długa, Daniłłowiczowska, Bielańska), a następnie po przejściu kanałami do Śródmieścia (wyjście włazem na ul. Wareckiej) brała udział w walkach w rejonie Alej Jerozolimskich, ulic: Widok, Jasna, Chmielna - aż do kapitulacji 2.10.1944.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), następnie przekazana do Stalagu IV A (Hohnstein) i Stalagu IV B (Mühlberg). Wyzwolona przez armię amerykańską.
Nazwiska:
I-voto Trzonkowska (w pierwszych dniach Powstania wyszła za mąż za Jana Trzonkowskiego, który nie przeżył wojny, lecz okoliczności, miejsce oraz dokładna data jego śmierci nie są znane). II-voto Skorupa - w 1950 r. w Bolesławcu wyszła za mąż za Alojzego Skorupę, byłego żołnierza 2 Korpusu Polskiego PSZ - Pułk Ułanów Karpackich. W zapisach środowiskowych figuruje pod panieńskim nazwiskiem Irena Zdrojewska.
Losy po wojnie:
Do Polski powróciła w 1947 r. Początkowo zamieszkała w Gryficach na Pomorzu Szczecińskim, gdzie pracowała jako pracownik umysłowy w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Zainteresowanie tamtejszego Urzędu Bezpieczeństwa jej akowską przeszłością spowodowało, że w 1948 r. wyjechała do Bolesławca na Dolny Śląsk. Tu pracowała w Zakładach Chemicznych “Wizów”. W 1952 r. zrezygnowała z pracy zawodowej i poświęciła się wychowywaniu trójki dzieci. Od 1963 r. aktywnie działała w Kole Miejskim ZBoWiD w Bolesławcu, pełniąc w nim różne funkcje. Była również ławnikiem sądowym.
Odznaczenia :
Krzyż Armii Krajowej
Miejsce śmierci :
Bolesławiec
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
26.08.1944 pod gruzami domu na Freta 28 zginęła matka Ireny – Nadzieja Zdrojewska (upamiętniona w Bazie Ofiar Cywilnych)
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego - baza uczestników PW, archiwum rodzinne. Prezentowane w biogramie dokumenty pochodzą ze zbiorów rodzinnych p. Alicji Galas, córki Ireny Zdrojewskiej. fotografia zbiorowa przedstawiająca Powstańców z batalionu "Gozdawa" po wyzwoleniu z obozu jenieckiego pochodzi ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IH/5932. Widoczni od lewej: Czesław Drozdowski "Domański", Lucjan Fajer "Ognisty", Stanisław Szydziak-Sapuła "Wytyczyński", Irka (Irena Zdrojewska, po m. Skorupa), Ryszard Kawecki "Bolesta", Lucjan Giżyński "Gozdawa", NN, Edward Radzikowski "Jar", Marian Głowacki, "Spokojny".
Literatura:
Lucjan Fajer, Żołnierze Starówki: dziennik bojowy kpt. Ognistego, Państwowe Wydawnictwo "Iskry" (Warszawa), 1957
