Data urodzenia:
1910-12-22
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stanisław - Marta z domu Zbyszewska
Wykształcenie - praca do 1944 r.:
Absolwent Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W roku 1937 uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie filologii polskiej i od 1 września tego roku pracował jako nauczyciel języka polskiego i literatury polskiej w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Władysława Giżyckiego przy ul. Puławskiej 113 w Warszawie. Latem 1938 r. otrzymał dyplom nauczyciela szkół średnich. W szkole Giżyckiego pracował do wybuchu wojny, a po jej zamknięciu przez okupacyjne władze niemieckie i przekształceniu w Prywatną Szkołę Ogrodniczą I stopnia Władysława Giżyckiego (od 1940 r. "Priv. Gartnereihandwerkschule von Władysław Giżycki, Warschau, Feldhernallee 113”) - nadal był jej nauczycielem, włączając się równocześnie w nauczanie na tajnych kompletach.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - VIII zgrupowanie "Krybar" - poczet - dowódca drużyny łączności. W latach okupacji ukończył tajną podchorążówkę. W tym czasie prowadził również inną konspiracyjną działalność, m.in. zbierając informacje o sytuacji Kościoła i katolików na terenie Generalnej Guberni. Jego zwierzchnik p. Sosnowski ps. "Konrad", wysłał go do Krakowa w tajnej misji do kardynała Sapiehy.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Hoża 42.
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. Rejon - VIII zgrupowanie "Krybar" (od 4.08.1944 Grupa Bojowa "Krybar") - poczet - dowódca drużyny łączności.
Szlak bojowy:
Powiśle - Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną trafiając do obozu przejściowego w Pruszkowie (Dulag 121). Po kilku dniach uciekł z transportu na stacji w Sędziszowie. Wyjechał do Krakowa, następnie do Częstochowy, gdzie u przyjaciela dowiedział się, że jego rodzina została po Powstaniu wywieziona do Mościc pod Tarnowem. Pojechał tam i wkrótce włączył się w tajne nauczanie młodzieży, zakończone wraz przejściem frontu - 18 stycznia 1945 r.
Losy po wojnie:
Jeszcze w czasie trwania działań wojennych był jednym z założycieli IV Liceum w Mościcach - oficjalnie pracę rozpoczął 1 lutego 1945 r. W tym czasie jego żona, Halina, została nauczycielką w tamtejszym Technikum Chemicznym. Dodatkowo pracował w szkołach tarnowskich: Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących i w Technikum Chemicznym. Pracował w Niższym Seminarium Duchownym w Tarnowie - mimo braku zgody władz oświatowych, za co w pewnym momencie został dyscyplinarnie usunięty z liceum. Po kilku miesiącach przywrócony do pracy, wobec protestów rodziców uczniów, w tym również członków PZPR, którzy cenili dobrego nauczyciela. W 1962 r. uczestniczył w konkursie polonistycznym, zorganizowanym przez Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego w Krakowie. Od 31.08.1972 r. na emeryturze; przez kolejne miesiące nadal pracował jako nauczyciel w niepełnym wymiarze godzin. Jako członek Związku Nauczycielstwa Polskiego był zaangażowany w działalność społeczną. Przez wiele lat wśród uczniów IV Liceum propagował miłość do Warszawy, organizując Szkolne Koło Odbudowy Stolicy i liczne wyjazdy do Warszawy ze starszą młodzieżą. Od 1937 r. żonaty z Haliną Jankowską. Mieli trzech synów: Jacka, Marcina i Wojciecha - absolwentów IV Licem.
Miejsce śmierci:
Mościce koło Tarnowa; pochowany na miejscowym cmentarzu.
