Powstańcze Biogramy - Henryk Czapczyk

Pseudonim:

"Mirski"

Funkcja:

dowódca plutonu

Stopień:

podporucznik rezerwy piechoty

Miejsce urodzenia:

Poznań

Imiona rodziców:

Ignacy - Helena

Działalność do 1939 r.:

Piłkarz, już jako gimnazjalista w latach 1935-1939 był zawodnikiem drużyny piłkarskiej fabrycznego klubu HCP w Poznaniu.

Pseudonimy:

"Mirski", "Henio"

Udział w konspiracji 1939-1944:

W grudniu 1939 r. wysiedlony z Poznania do Ostrowca Świętokrzyskiego. W konspiracji od 1 października 1940 roku, początkowo kolportował prasę podziemną, w 1943 r. uczestniczył w kursie Szkoły Podchorążych przy zgrupowaniu partyzanckim AK por. "Nurta” na Kielecczyźnie. Oddelegowany z misją do Komendy Głównej AK w lipcu 1944 r., pozostał w stolicy.

Oddział:

Narodowe Siły Zbrojne - Pułk im. Sikorskiego ("Sikora"); od września 1944 r.: Armia Krajowa - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - Podobwód "Sławbor" - odcinek wschodni "Bogumił" - batalion "Miłosz" - 2. kompania - pluton NSZ "Sikora" - dowódca. Po kapitulacji dowódca plutonu kompanii "A" w batalionie osłonowym, zabezpieczającym wyjście do niewoli oddziałów powstańczych i ewakuację szpitali.

Szlak bojowy:

Śródmieście Północ - Śródmieście Południe. Uczestniczył m.in. w zdobyciu PAST-y przy ul. Zielnej 37/39, oraz w ataku na Komendę Policji przy Krakowskim Przedmieściu 1.

Odniesione rany:

W czasie Powstania trzykrotnie ranny.

Losy po Powstaniu:

Niewola niemiecka - jeniec Stalagu IV B Mühlberg, Stalagu XI A Altengrabow, Stalagu X B Sandbostel i Oflagu X C Lübeck. Uwolniony przez Brytyjczyków 6 maja 1945 r

Numer jeniecki:

298366

Odznaczenia:

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (22 września 1944 r. osobiście wręczony przez Dowódcę AK gen. "Bora" Komorowskiego), Krzyż Walecznych (dwukrotnie - 1944), Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska, Medal "Zwycięstwa i Wolności 1945", Odznaka Grunwaldzka.

Losy po wojnie:

Po wyzwoleniu był oficerem łącznikowym PSZ Bruksela - Paryż, oficerem Polskiej Misji Repatriacyjnej w Lubece oraz oficerem d/s transportu morskiego na trasie Lubeka - Szczecin. Rozpoczął studia ekonomiczne na uniwersytecie w Antwerpii, ale w 1946 r. zdecydował się na powrót do Polski. Został zawodnikiem Warty Poznań (1946-1948) i z tym klubem świętował swoje największe sukcesy: wicemistrzostwo (1946) i mistrzostwo Polski (1947), pełniąc funkcję kapitana drużyny. Kilkakrotnie aresztowany przez UBP, dzięki wstawiennictwu działaczy sportowych, za każdym razem zwalniany. W latach 1949-1953 reprezentował barwy Lecha Poznań, wystąpił w 77 meczach i strzelił 14 bramek. Występował na boisku jako napastnik (pseudonim boiskowy "Ciapa"), był środkowym w znanym tercecie napastników Lecha "A-B-C" (z Teodorem Aniołą i Edmundem Białasem); uchodził za najlepiej wyszkolonego technicznie z tej trójki. Występował w kadrze narodowej "B". Po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem wielu polskich zespołów. Wraz z Lechem Poznań świętował awans do ekstraklasy w 1961 r. Prowadził ponadto m.in. Olimpię Poznań, Warmię Olsztyn, Lechię Zielona Góra, a w latach 90. działał w klubie Sokół Pniewy.

Miejsce śmierci:

Poznań

Henryk Czapczyk

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter