Data urodzenia:
1921-01-02
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 149 Miejsce: 7
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stanisław - Maria
Wykształcenie do 1944 roku:
W 1935 roku ukończył Szkołę Powszechną im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, a następnie zdał tzw. małą maturę. Od 1942 roku uczył się w Liceum Budowlanym w Warszawie, które ukończył przed Powstaniem, w 1944 r.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 r. - V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. dywizjon artylerii konnej im. Józefa Bema, elew Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Brał udział w akcjach dywersyjnych i szkoleniach polowych. Po ukończeniu tajnej szkoły podchorążych (3 V 1943) szkolił młodszych kolegów. Brał udział w magazynowaniu broni. Wraz z kolegami, m. in. z Tadeuszem Studenckim ps. Lampart zajmował się produkcją butelek zapalających.
Praca w okresie okupacji niemieckiej:
Pracownik straży ogniowej Hotelu Bristol w Warszawie.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Czerniakowska 139
Oddział:
V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 1. dywizjon artylerii konnej im. Józefa Bema. Według relacji p. Wandy Jeziorek ps. Jadwiga, wykazał się dużym męstwem w dniu natarcia na koszary niemieckie przy ul. Podchorążych, kiedy to „Wicher I” i „Wicher II„ (Jan Precigs) przy pomocy granatów i butelek zapalających zniszczyli bunkier niemiecki znajdujący się na rogu ul. Podchorążych i ul. Nowosieleckiej. Henryk Bułanowski ”Wicher" 1 został wówczas ranny w głowę odłamkami granatu.
Odniesione rany:
Ranny w głowę 2.08.1944 r. na ul. Podchorążych.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Ujęty przez Niemców 26 VIII 1944 i zabrany w grupie mężczyzn w Aleje Szucha. Najprawdopodobniej rozstrzelany w ruinach Generalnej Inspekcji Sił Zbrojnych w Al. Ujazdowskich. Ciała nie odnaleziono. Po wojnie został uznany sądownie za zmarłego (1946)
Odznaczenia:
Warszawski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie)
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania warszawskiego: Bułanowski Henryk, relacja Wandy Jeziorek, po mężu Zniewierowskiej ps. Jadwiga, Straty.pl -
dane za Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej: Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie. Formularze w sprawach o stwierdzenie zgonu i uznanie za zmarłego na podstawie akt Zg sądów powiatowych dla Warszawy. Zmarli z terenu Warszawy. Różne: nazwiska na literę A-G, IPN BU 3049/109, s. 115-116; Archiwum Państwowe m.st. Warszawy
I Zg 1693/47/655/2: zaginiony w latach 1939-1945 - w 1947 uznany za zmarłego - sąd grodzki w Warszawie.
Literatura:
Eugeniusz Ajewski „Kotwa”, Mokotów walczy 1939-1944. Tom 5. Biogramy, wydawca: WSHiP 1999
