Data urodzenia:
1905-01-20
Stopień:
porucznik czasu wojny
Miejsce urodzenia:
Wołkowysk
Imiona rodziców:
Feliks - Helena z domu Markiewicz
Nazwiska:
Pietkiewicz (lata 1923-1933), Haitlinger (po 1945 r.)
Pseudonimy:
"Milena", "Tancerka"
Nazwisko konspiracyjne:
Henryka Dzięgielewska
Udział w konspiracji 1939-1944:
Do października 1941 r. mieszkała i pracowała w Łodzi. Po przyjeździe do Warszawy została wprowadzona do konspiracji przez kpt./mjr. Dionizego Błeszyńskiego ("Tank", "Błechwa") - komendanta XXIII Obwodu (Wola) Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ-AK, w którym została jego łączniczką i szefem łączności wewnętrznej Obwodu. Do jej obowiązków należało przenoszenie poczty sztabu Obwodu do punktów kontaktowych sztabu Okręgu, realizacja kartek żywnościowych w niemieckich sklepach Meinla, transport broni krótkiej, przegląd mieszkań ludzi "spalonych". Po aresztowaniu przez Gestapo (23.03.1943) mjr. "Tanka" i jego zamordowaniu w celi na Pawiaku przez SS-Oberscharführera Franza Bürkla (4.04.1943) została służbowo przeniesiona do Wydziału Łączności Konspiracyjnej (Vk) Oddziału V (Łączność i Dowodzenie) Komendy Głównej Armii Krajowej. Jako tzw. "maska" zamieszkała w mieszkaniu przy ul. Kredytowej 5/7, w którym odbywały się odprawy K-dy Gł. AK z udziałem komendanta głównego AK gen. "Grota" Stefana Roweckiego, a po jego aresztowaniu - gen. "Bora" Tadeusza Komorowskiego, który tam także mieszkał. Na krótko przed Powstaniem, w związku z aresztowaniem przez Gestapo projektanta i wykonawcę skrytek, tajnych przejść i ukrytych pokoi - lokal został opuszczony przez gen. "Bora" i "Milenę", która na pewien czas wyjechała z Warszawy.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - punkt sanitarny ul. Jasna 10 róg Sienkiewicza 6 (Kamienica Harczyka), punkt PCK w Domu Wedla przy ul. Szpitalnej 8.
Dzielnica:
Śródmieście Północ. Wybuch Powstania zastał ją w domu przy ul. Przeskok 4, gdzie zorganizowała punkt dożywiana uchodźców z innych dzielnic, brała udział w dyżurach OPL na dachu kamienicy, uczestniczyła w gaszeniu pożarów, opiekowała się rannymi.
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną. Zagarnięta przez Niemców i w kolumnie kilkudziesięciu osób wprowadzona ponownie do miasta, zakwaterowana w rejonie Politechniki. Przez kilka dni brała udział w wynoszeniu na noszach chorych i rannych, po czym została wywieziona do obozu przejściowego w Piastowie, z którego wkrótce uciekła do Koluszek, a następnie do Smardzewic nad Pilicą, gdzie doczekała zakończenia działań wojennych.
Odznaczenia:
Warszawski Krzyż Powstańczy (8 12.1982).
Losy po wojnie:
Powróciła do Warszawy, jako starsza referentka pracowała w Centralnym Zarządzie Budowy Kopalń Rud w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej. Przez ostatnie dwa lata życia mieszkała u brata w Sopocie.
