Data urodzenia:
1919-10-19
Numer legitymacji AK:
120501
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Julian - Aleksandra Rozalia z domu Lessman
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 roku - Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - kierowniczka sekretariatu i kolportażu Agencji Prasowej
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Wilcza 29 A m. 20
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - łączniczka w sztabie KG AK
Rodzeństwo walczące w Powstaniu Warszawskim:
Jej siostra Irena podczas Powstania była łączniczką [przydział do Oddziału V (Dowodzenie i Łączność) - batalion radiotelegraficzny "Iskra"]. Mąż Ireny - Otton Wiszniewski ps. "Topola", "Piorun" (1910-1977) był dowódcą radiostacji nr 265 działającej przy ul. Moniuszki 2a.
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną
Losy po wojnie:
Prawnik, kryminolog, członek Komitetu Redakcyjnego "Archiwum Kryminologii". Po uzyskaniu w 1949 r. tytułu magistra prawa na Uniwersytecie Warszawskim podjęła pracę w tamtejszym Zakładzie Kryminologii, pod kierunkiem prof. S. Batawii. Od 1955 r. przez kilkadziesiąt lat nieprzerwanie pracowała w Instytucie Nauk Prawnych PAN, w Zakładzie Kryminologii. Pełniła też w Instytucie funkcję kierownika studium doktoranckiego, a w latach 1980-1984 była wiceprzewodniczącą Komisji do spraw odbioru i oceny wyników prac naukowo-badawczych Instytutu oraz wieloletnim członkiem Rady Naukowej. Od 1983 r. kierowała Zespołem Naukowym do Spraw Demoralizacji i Przestępczości Nieletnich w Instytucie Problematyki Przestępczości, gdzie była też członkiem Rady Naukowej. Stopień naukowy doktora nauk prawnych nadała Jej Rada Naukowa Instytutu Nauk Prawnych PAN w Warszawie na podstawie rozprawy doktorskiej pt.Problematyka recydywy nieletnich w świetle badań 500 nieletnich recydywistów,zaś stopień doktora habilitowanego - w 1978 r., na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt.Przestępczość i nieprzystosowanie społeczne nieletnich przestępców w genezie przestępczości dorosłych. W 1986 r. Rada Państwa nadała jej tytuł profesora nadzwyczajnego, a cztery lata później Helena Kołakowska-Przełomiec otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Obok pracy naukowej, była w latach 1950-1960 społecznym kuratorem dla nieletnich przy Sądzie dla Nieletnich w Warszawie, a w 1962 r. ukończyła aplikację sądową i zdała egzamin sędziowski. Autorka kilkudziesięciu monografii, artykułów i ekspertyz.
Odznaczenia i awanse:
Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Odznaka Pamiątkowa Akcji Burza, Odznaka Weterana Walko o Niepodległość , Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Awansowana do stopnia porucznika WP
Nazwisko po mężu :
Helena Kołakowska - Przełomiec
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kw. 224-4-30
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-ankieta, archiwum rodzinne p. Joanny Brejnak, kopia katu zgonu w zbiorach MPW, nekrolog w prasie, data emisji 02.02.2010
Publikacje :
Broszura "Sylwetki Członków Koła Komendy Głównej Armii Krajowej ŚZŻAK, "Wspomnienie: Helena Kołakowska-Przełomiec (1919-2010) w: "Państwo i Prawo" 2010/9/112-114 - miscellanea, autorki Czarnecka-Dzialuk Beata, Kossowska Anna, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. profesora Stanisława Batawii, nr 18/2009
