Data urodzenia:
1928-01-05
Imiona rodziców:
Aleksander - Marta z domu Zaremba
Oddział:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - sanitariat - Punkt Opatrunkowy ul. Kozietulskiego 1
Losy po Powstaniu:
Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną.
Represje:
W 1945 roku w wieku 17 lat została aresztowana. Z Urzędu Bezpieczeństwa w Bielsku-Białej przewieziono ją do Katowic do więzienia przy ulicy Mikołowskiej. Wyrokiem Wojskowego Sądu z 22.11.1945 skazana na karę pozbawienia wolności.
Losy po wojnie:
Pod nazwiskiem Hanna Tomczykiewicz-Reszczyńska występowała m.in. w Teatrze Rapsodycznym w Krakowie, Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, a także w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie i wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego (lata 1962-1970). W Londynie, do którego wyemigrowała w 1970 roku, dołączając do matki, występowała w Teatrze Polskim oraz w Teatrze Nowym. Pod pseudonimem, jako Hanna Rawicz (to herb rodziny Reszczyńskich), wydała m.in. tom wierszy zatytułowany „Zatrzymać chwilę” (Londyn, 1983 roku). Pisała też opowiadania. W 2019 ukazał się jej „Alfabet wspomnień”. Wraz z drugim mężem, dr Władysławem Essigmanem mieszkali w Welwyn Garden City koło Londynu. Po jego śmierci powróciła na stałe do Polski, gdzie mieszkała już do końca życia. Zmarła 6 czerwca 2023 r. w wieku 95 lat.
Nazwiska po wojnie:
Hanna Tomczykiewicz-Reszczyńska (Tomczykiewicz po pierwszym mężu), Essigman-Reszczyńska (po m. Essigman)
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jej matką była Marta Reszczyńska-Stypińska z domu Zaremba (29 VII 1909 w Warszawie - 24 VIII 1995 w Bournemouth) - poetka i dramatopisarka. Ojciec - ppłk. Aleksander Reszczyński (1892-1943), był oficerem Policji Państwowej II RP, zaś w okresie okupacji niemieckiej Komendantem Głównym Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa i współpracownikiem Kontrwywiadu ZWZ-AK. Ze względu na przejawianą od samego początku służby w policji postawę apolityczności, ppłk A. Reszczyński nie należał do żadnej organizacji konspiracyjnej i odrzucił wystosowaną przez ZWZ-AK propozycję wstąpienia w szeregi Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. Był jednak ściśle związany z referatem 993/P Wydziału II Kontrwywiadu ZWZ-AK, któremu przekazał wiele wartościowych informacji. Zginął w nocy z 4 na 5 marca 1943 r. we własnym mieszkaniu w Warszawie w zamachu przeprowadzonym przez Grupę Specjalną Sztabu Głównego Gwardii Ludowej (GL). GL prawdopodobnie nie wiedziała o jego związkach z Kontrwywiadem AK. W ten sposób pokrzyżowane zostały plany Kontrwywiadu AK, który chciał wykorzystać związki z ppłkem Reszczyńskim w celu uwolnienia aresztowanego przez Niemców Delegata Rządu na Kraj Jana Piekałkiewicza. Informacje o zasługach ppłka Reszczyńskiego na rzecz Polskiego Państwa Podziemnego były znane jedynie niewielkiej grupie osób, co doprowadziło do utrwalenia wśród opinii publicznej niekorzystnego wizerunku kolaboranta. Dopiero w 1977 r. działająca w Londynie polska komisja orzekła, że żaden z Sądów Specjalnych Polski Podziemnej nie wydał na niego wyroku śmierci, a sam poszkodowany był zasłużonym współpracownikiem Kontrwywiadu AK. W 2001 roku ukazały się "Kaprysy losu. Historia jednej rodziny XX wieku" – powieść autobiograficzna autorstwa Hanny Reszczyńskiej-Essigman, oparta na wspomnieniach, dokumentach i relacjach.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Reszczyńska Hanna, archiwum rodzinne p. Hanny Reszczyńskiej - Essigman, wspomnienie pośmiertne na stronie Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (www.zppno.org)
