W 1936 roku wyszła za mąż za Dezyderiusza Rutkowskiego. Do konspiracji wprowadzona przez szwagierkę z Kłodawy (K. Rutkowską ps. "Magda Biała"). W konspiracji przyjęła pseudonim "Urszula". W ramach Wojskowej Służby Kobiet przeszła przeszkolenie wojskowe i zajmowała się kolportażem prasy podziemnej na Żoliborzu. Została także instruktorem PŻ. W 1942 r. została przeniesiona do Oddziału V Komendy Głównej AK (Wydział V-k - Łączność konspiracyjna "15-K", "24-K", "55-K", "25-K", "49"). Jej przełożoną została
Janina Maria Sippko ps. "Berta". Do zadań Rutkowskiej należało m.in. rozdzielanie poczty konspiracyjnej i rozprowadzanie jej z kancelarii sztabu Komendy Głównej AK do podległych placówek w kraju i za granicą. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego, zgodnie z otrzymanym wcześniej rozkazem, przeniosła punkt kolportażu na ul. Wilczą. Była oficerem łączności Sztabu Komendy Głównej AK aż do kapitulacji. Wraz ze sztabem KG brała udział w ewakuacji kanałami ze Starówki do Śródmieścia. Po kapitulacji w przebraniu cywila została wywieziona koleją do Proszowic (Małopolska). Jako instruktorka PŻ udzielała pomocy działającym w okolicy Proszowic żołnierzom zgrupowania partyzanckiego majora Skały. Odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Zmarła w 1990 r.
