Pseudonim:
"Rembisz", "Sztygar"
Data urodzenia:
1897-11-30
Miejsce urodzenia:
Sokółka
Imiona rodziców:
Stanisław - Maria
Udział w konspiracji 1939-1944:
Kedyw Komendy Głównej Armii Krajowej - Dział produkcji "Teodor" - "Remiza", kierowany do 4.09.1943 r. przez ppłk. Franciszka Niepokólczyckiego ps. Teodor. Gdy Niepokólczycki odszedł z Kedywu obejmując ponownie szefostwo w Wydziale Saperów Oddziału III (Operacyjno-Wyszkoleniowego) KG AK, kierownictwo nad działem produkcji środków walki (komórką "Remiza") objął ppor. Franciszek Hamankiewicz "Rębisz". Komórka produkowała: termity, spłonki saperskie, "Filipinki", "Perełki" (granaty produkcji konsp. mniejsze od "Filipinek") świece dymne i owijki do butelek zapalających.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion zapasowy "Igor" - oficer broni
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście
Odniesione rany :
Ranny 6 sierpnia 1944. 4.10.1944 roku odnotowany przez Szpital Maltański, Śniadeckich 7, sala 5 - rana postrzałowa prawej ręki
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - od 13.10.1944 leczony w Stalagu IV B/H Zeithain (obóz szpitalny - oddział Stalagu IV-B Mühlberg), następnie przeniesiony do Stalagu IV-B Mühlberg i Oflagu II D Gross-Born (Borne Sulinowo).
Losy po wojnie:
Po wojnie Franciszek Hamankiewicz był dyrektorem rozlewni piwa w Bytomiu.
Miejsce śmierci:
Sosnowiec
Miejsce pochówku :
Pochowany został na Cmentarzu Św. Tomasza w Sosnowcu
Informacje dodatkowe:
Żonaty z Heleną Hamankiewicz z domu Bańską. Ich syn, sierż. pchor. Tadeusz Hamankiewicz „Konrad” dowodził niewielkim oddziałem bojowo-osłonowym kwatermistrzostwa „DESKI 81”, podległym grupie kpr. pchor. „Szarego” Tadeusza Deryngowskiego. Grupa sierż. pchor. „Konrada” przeznaczona była do osłony prac i transportów kompanii. Oddział powstał na bazie komórki zaopatrzeniowej „Motoru 30” dowodzonej przez kpr. pchor. Tadeusza Deryngowskiego. 8 lutego 1944 Grupa „Konrada„ przeprowadziła głośną akcję porwania niemieckiego samochodu pancernego z ”Warsztatu Naprawczego Kozikowskiego„ na Walicowie. Kompania w czasie konspiracji nie poniosła praktycznie większych strat i podczas Powstania Warszawskiego w pełnym stanie weszła w skład Brygady Dywersji ”Broda 53„. Natomiast jeszcze przed Powstaniem, 18 lutego 1944 roku sierż. pchor. Tadeusz Hamankiewicz został aresztowany wraz z Tadeuszem Deryngowskim „Szarym”. Przesłuchiwany i więziony na Pawiaku, zginął w egzekucji w ruinach getta 16 lub 18 marca 1944.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW, materiały biograficzne w zasobie Pokoju Kombanta MPW (MPW-teczka), Polski Czerwony Krzyż, archiwum rodzinne
Uwagi :
Franciszek Hamankiewicz vel Franciszek Haładus. Spotykany także zapis: Haładus-Hamankiewicz. W zapisach jenieckich figuruje jako Franciszek Haładus, syn Stanisława, ur. w Sokółce 1897-12-30 | inne wersje: 1897-11-30|, podany zawód: niem. "Beamter" (urzędnik), podany stopień - podporucznik. Wzięty do niewoli 2.10.1944, od 13.10.1944 leczony w Stalagu IV B/H Zeithain, numer jeńca 299355. 6.11.1944 przeniesiony do Stalagu IV-B Mühlberg (porównaj: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego T.4 - Jeńcy wojenni - żołnierze Powstania Warszawskiego, oprac. Tomasz Łabuszewski, red. Andrzej Krzysztof Kunert (red. nacz.) Warszawa: ARS Print Production, 1997, baza straty.pl: dane Polskiego Czerwonego Krzyża - kartoteka jeniecka). Informacje na temat powojennych losów przekazała p. Barbara Bańska (relacja rodzinna).
