Data urodzenia:
1896-03-01
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Wykształcenie i służba duszpasterska do 1939 r.:
Po ukończeniu Gimnazjum Rocha Kowalskiego wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie i w 1922 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Biblijnym w Rzymie. W roku 1926 uzyskał stopień doktora teologii. Był prefektem w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Mogielnicy oraz w trzech warszawskich gimnazjach: M. Konopnickiej, J. Poniatowskiego i Władysława IV. Pełnił również funkcję wizytatora szkół warszawskich i moderatora Sodalicji Mariańskiej. Wiele czasu poświęcał pracy z młodzieżą, na Wileńszczyźnie i w Zakopanem organizował obozy letnie i zimowiska.
Okres okupacji:
W czasie wojny spłonęło jego mieszkanie wraz z cenną biblioteką. Wówczas z plebanii kościoła św. Zbawiciela, gdzie pełnił obowiązki wikariusza, przeniósł się do mieszkania ks. Bronisława Kolasińskiego przy ul. Jaworzyńskiej i tam mieszkał aż do wybuchu Powstania Warszawskiego nadal będąc wikariuszem w kościele św. Zbawiciela.
Podczas okupacji brał udział w tajnym nauczaniu przy Wyższej Szkole Budowy Maszyn im. Wawelberga i Rotwanda. Jako kapelan PCK pracował na dworcach, w szpitalach i punktach ratunkowych. Aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu przy ul. Daniłowiczowskiej, cudem uniknął wywózki do KL Auschwitz. Po zwolnieniu z więzienia w dalszym ciągu pełnił obowiązki wikariusza i prefekta oraz spowiednika w Seminarium Duchownym.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Jaworzyńska
Oddział:
Szpital PCK - ul. Jaworzyńska / Mokotowska 13 - kapelan
Dzielnica:
Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Na krótko znalazł schronienie w majątku przyjaciół w Dańkowie koło Grójca. Po Powstaniu posługę kapłańską pełnił w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej, gdzie rektorem był jego przyjaciel, ks. B. Kolasiński.
Losy po wojnie:
Po śmierci ks. Kolasińskiego Kuria Archidiecezjalna Warszawska rezydująca w Milanówku mianowała księdza kanonika Barańskiego proboszczem w Podkowie Leśnej. Organizował parafię, uczył religii w miejscowym gimnazjum, prowadził koło ministrantów, Sodalicje Mariańskie, a także założył chór. Aresztowany przez UB i osadzony w więzieniu przy ul. Sierakowskiego na Pradze, jednak dzięki porozumieniu kościoła z władzą po kilku miesiącach pobytu w areszcie został zwolniony. Z pobytu w areszcie powrócił schorowany. Zmarł w styczniu 1969 r. po długich i ciężkich cierpieniach.
