Data urodzenia:
1926-10-30
Stopień:
strzelec - starszy strzelec (09.1944)
Miejsce urodzenia:
Nowy Sącz
Imiona rodziców:
Zdzisław - Stefania z domu Hoffman
Pseudonimy:
"Ewa", "Ilona", "Monika"
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od pierwszych dni maja 1942 r. Weszła w skład sanitariatu VI Obwodu (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. W pierwszej połowie 1943 r. została wyznaczona przez pchor. "Orkana" z II zgrupowania na instruktorkę sanitarną 4. Rejonu (Praga-Południe). Szkoliła sanitariuszki wraz z "Krystyną" (NN), a później samodzielnie. W grudniu 1943 r. wprowadzona przez "Wandę" (Irena Klimesz) do Kedywu KG AK, otrzymując przydział do komórki wywiadowczej oddziału specjalnego "Agat" (późniejszy "Pegaz" - "Parasol"), którą kierował chor. "Rayski" (Aleksander Kunicki). W oddziale uczestniczyła m.in. w przygotowaniach do akcji specjalnych "Kutschera" (1.02.1944) i "Hahn" (akcja niewykonana). W lipcu 1944 r. na polecenie "Rayskiego" prowadziła rozpoznanie zaminowywania Mostu Poniatowskiego.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Żurawia 29.
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 3. Rejon "Ratusz - Wojskowa Służba Ochrony Powstania - VI zgrupowanie WSOP - batalion "Bełt" - ochotniczka, do oddziału dołączyła 1 sierpnia 1944 r.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (wrzesień 1944 r., rozkaz dowódcy AK odczytany na zbiórce oddziału, odznaczenie nie zostało wręczone ze względu na warunki bojowe). Krzyż Armii Krajowej (26.08.1998), Warszawski Krzyż Powstańczy (23.09.1998).
Awanse:
Awansowana do stopnia starszego strzelca w połowie września 1944 r.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - od 5.10.1944 r. jeniec obozu przejściowego w Ożarowie, następnie Stalagu 344 Lamsdorf i Stalagu IV B Mühlberg. Potem pracowała niewolniczo w zakładach "Zeiss" w Dreźnie, a po jego zbombardowaniu (13.02.1945) w obozie jenieckim w Hochstein. Wyzwolona w kwietniu 1945 r. przez oddziały amerykańskie.
Losy po wojnie:
Do kraju powróciła w kwietniu 1946 r. przez punkt repatriacyjny w Lubece. Od lipca 1948 r. do 1951 r. była kierowniczką Domu Wczasowego FWP w Wiśle-Ustroniu. Od 1952 r. do 1958 r. pracowała w Zakładach Koksochemicznych "Blachownia Śląska" - jako starsza księgowa. W latach 1970-1972 była kierowniczką Klubu Studenta Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach-Ligocie. W 2001 r. otrzymała Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (Nr 35267). 2 stycznia 2001 r. awansowana do stopnia podporucznika Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
Nazwisko po mężu:
Ewa Dytry
Miejsce śmierci:
Gdynia, pochowana wraz z mężem na Cmentarzu Witomińskim (Komunalnym) w Gdyni.
