Pseudonim:
"Kazimierz Staniszewski"
Data urodzenia:
1905-07-03
Imiona rodziców:
Julian - Julianna z domu Sadkowska
Udział w konspiracji 1939-1944:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział III (Operacyjno-Szkoleniowy) - Wydział Saperów - kierownik wytwórni materiałów wybuchowych.
Losy po wojnie:
Pierwszy powojenny dyrektor naczelny Państwowej Wytwórni Prochów w Łęgnowie (obecnie Zachem - Bydgoszcz). 13 sierpnia 1947 aresztowany pod fałszywym zarzutem sabotażu, 13 października 1948 skazany na karę śmierci. Ówczesny prezydent RP Bolesław Bierut odmówił prawa łaski.
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zamordowany w więzieniu mokotowskim. Zwłoki pogrzebano potajemnie na tzw. "Łączce" na warszawskich Powązkach. Jego szczątki zidentyfikowano jako jedne z pierwszych po ekshumacji ofiar komunistycznego terroru, przeprowadzonej latem 2012 r. przez IPN.
Informacje dodatkowe:
Syn Juliana Aleksandra i Julianny Stefanii z d. Sadkowskiej
Chemik. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach koło Radomia. Jego zawodowe umiejętności wykorzystał Sztab Komendy Głównej Armii Krajowej, dla której służył od 1940 r., najpierw jako referent materiałów wybuchowych w oddziale produkcji konspiracyjnej, następnie kierownik wytwórni materiałów wybuchowych. Na początku 1945 r. zgłosił się do nowych władz, przedstawiając plan uruchomienia fabryki zbrojeniowej w Łęgnowie koło Bydgoszczy. Wkrótce został pełnomocnikiem rządu do jego realizacji. W lipcu 1947 r. rozpoczął produkcję trotylu, miesiąc później został zatrzymany pod fałszywym zarzutem sabotażu. Skazany przez Wojskowy Sad Rejonowy w Bydgoszczy w procesie pokazowym na karę śmierci. Stracony 9 IV 1949 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
