Data urodzenia:
1920-03-18
Miejsce urodzenia:
Wielkie Łuki
Imiona rodziców:
Alfons - Maria z domu Bogdanów
Dzieciństwo i młodość do 1944 r.:
Wychowywała się w majątku Toropiec. Następnie zamieszkiwała wraz z rodziną w Białymstoku. Już jako uczennica IV klasy szkoły powszechnej, weszła w w skład zespołu redakcyjnego gazetki szkolnej „Głos Uczniowski” w którym pracowała przez 4 lata, pisząc do niej nowele, artykuły itp. Od 16 roku życia była aktywnym członkiem Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Po przeszkoleniu w zakresie Obrony Przeciwlotniczej i rocznym kursie sanitarnym, organizowanym przez Wojskowe Pogotowie Ratunkowe, otrzymała stopień kaprala. W roku 1939 przygotowywała się do studiów medycznych w Wilnie. Mieszkała wówczas przy ul. Polnej 13. Gdy powróciła do Wilna z obozu żeglarskiego w Karaciszkach wybuchła wojna. W trakcie walk o Wilno włączyła się do pomocy rannym. Po zajęciu Wilna przez odziały sowieckie była wielokrotnie przesłuchiwana przez NKWD. Ostrzeżona przez znajomych sąsiadów, że w jej mieszkaniu czekają na nią NKWD-owcy. Obawiając się przesłuchań i deportacji w głąb Rosji postanowiła przedostać się do Generalnej Guberni. Pociągiem dotarła do Brześcia, gdzie łodzią przeprawiła się przez Bug, a następnie została doprowadzona wraz z innymi uciekinierami, do miejscowości Chotyłów. Po kilku dniach dotarła do Warszawy i zamieszkałą u poznanej w pociągu p. Hanny Karczmarek przy ul. Wilczej 30. Dzięki pomocy p. Karczmarek podjęła prace w „trafice” u p. Rozumskiego na ul. Widok 9, a następnie otrzymała koncesję na prowadzenie kiosku z papierosami. W Warszawie spotkała się ze swą sympatią z Wilna Zygmuntem z którym zawarła związek małżeński 26.12.1939 r. Zygmunt w marcu 1940 r. uzyskał dyplom lekarza. Początkowo mieszkali na ul. Żelaznej 90 a po założeniu getta po przez Izbę Lekarską otrzymali mieszkanie przy ul. Bonifraterskiej 8. W 1944 r. rozwiodła się z Zygmuntem.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Zaprzysiężona 25.05.1942 w Armii Krajowej. Jako kurier 11.05.1943 r. pojechała do Białegostoku. Tam dowiedziała się o zsyłce całej rodziny do ZSRS. W drodze powrotnej do Warszawy została aresztowana 29 maja przez Niemców w Małkini na skutek donosu. Przewieziona została do gmachu gestapo w al. Szucha 25 w Warszawie, gdzie była przesłuchiwana. Tam przesiedziała w t.zw. „tramwaju” 36 godzin, po czym została przewieziona na Pawiak. W listopadzie 1943 r. dzięki pomocy konspiracji została przeniesiona do Szpitala Jana Bożego z którego została zwolniona 14.12.1943. W styczniu 1944 r. zaczęła prowadzić instruktaż sanitarny dla oddziałów partyzanckich w ok. Radzymina. Do Warszawy powróciła 26.07.1944.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Bonifraterska 8
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa „Północ” - zgrupowanie „Leśnik” - kompania miotaczy płomieni, następnie zgrupowanie „Radosław” - oddział osłony sztabu. Zgłosiła się jako ochotnik do tworzącego się zgrupowania „Leśnik". Po wycofaniu się z Sądów na Lesznie na Starówkę na polecenie por. „Halinskiego” zorganizowała w swoim mieszkaniu punkt sanitarny kompanii, który po kilku dniach został przeniesiony na ul. Mławską 5. Punkt ten z czasem przekształcił się w szpitalik kompanijny, a następnie zgrupowania, a „Jena” została mianowana Szefem Sanitarnym kompanii.
Szlak bojowy:
Wola - Muranów - Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Górny Czerniaków
Losy po Powstaniu:
Pod upadku Górnego Czerniakowska wraz z ludnością cywilną została przewieziona do obozu przejściowego w Pruszkowie skąd udało jej się zbiec.
Losy po Wojnie:
Po wojnie w 1945 znalazła się w Gliwicach i ukończyła dwuletnią Szkołę Kosmetyczną na poziomie kosmetyki lekarskiej w Krakowie. Mieszkając w Gliwicach często wyjeżdżała w góry w których się zakochała. Była współorganizatorem i uczestnikiem I-szych Polsko-Czechosłowackich zawodów strzeleckich które odbyły się w Gliwicach, a następnie w Opolu i Ostrowie. Została członkiem Zarządu Okręgowego Ligii Przyjaciół Żołnierza w Katowicach z ramienia którego współpracowała z czechosłowackim „Svazaremem” (odpowiednik LPŻ-u). Organizowała dla Czechosłowaków polowania w Bieszczadach i w okolicy Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1957 przeniosła się do Cieszyna i wycofała z pracy w LPŻ. Założyła gabinet kosmetyczny w Skoczowie. Jednocześnie przez 7 pracowała społecznie jako pielęgniarka na urazówce w szpitalu w Cieszynie. Zorganizowała Izbę Pamięci Narodowej pod nazwą „Wyspa Warszawska” w Szkole Podstawowej nr 3 w Skoczowie, ściągając do niej różne pamiątki z II Wojny Światowej, a przede wszystkim z Powstania Warszawskiego. Prowadziła spotkania z młodzieżą szkół skoczowskich i bielsko-białych jak i z harcerzami, wspominając dni Powstania Warszawskiego, utrwalając wśród nich ducha patriotyzmu. Na emeryturę przeszła w 1983.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska, Warszawski Krzyż Powstańczy
Miejsce pochówku :
Cmentarz katolicki w Skoczkowie k. Cieszyna sektor C
Źrodła:
MPW - baza uczestników PW. MPW-zbiory: P/5901 - materiały Środowiska Byłych Żołnierzy Zgrupowania "Leśnik". Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu Archiwum Wojennej Służby Polek
teczka 3731/WSK - Niwińska Eugenia. Fotografia z Powstania Warszawskiego. Śródmieście Północne. Powstańcy ze Zgrupowania "Leśnik" po ewakuacji ze Starego Miasta. Od lewej: Irena Gielecińska "Ika", Eugenia Niwińska "Jena" i ppor. Franciszek Byskiniewicz "Jur". Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IH/350
