Data urodzenia:
1922-11-16
Stopień:
kapral podchorąży (1943 - Szkoła Podchorążych, IV Turnus "Baszta), podporucznik (awans 1944).
Imiona rodziców:
Wincenty - Jadwiga z domu Sztango
Wykształcenie do 1944 r.:
Edukację rozpoczął w Wilnie, a po przyjeździe z rodzicami do Warszawy kontynuował ją na tajnych kompletach. W czasie okupacji ukończył Miejskie Liceum Budowlane, gdzie jego wykładowcami byli m.in architekci Zygmunt Skibniewski i Piotr Biegański. Zdał tzw. małą maturę i uczęszczał na Kursy Przygotowawcza prof. Biernackiego przy ul. Bednarskiej.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk „Baszta” - batalion „Olza” - kompania O-1. W konspiracji od lutego 1942 roku, wprowadzony przez Władysława Krzaczyńskiego ps. Władek (1921-1944). W 1943 roku uczęszczał na IV Turnus Szkoły Podchorążych „Baszty" - przełożeni: ppor. Kostek, Jerzy Skrzynowski, dowodził por. Zbójnik, wykładowcą był Dariusz Dąbrowski ps. Bożydar.
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Olza" - kompania O-1
Odniesione rany:
Ciężko ranny w nogę we wrześniu 1944 r.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI A Altengrabow. W obozie uniknął amputacji zgangrenowanej nogi, dzięki sproszkowanej penicylinie i lekarzom amerykańskim - także jeńcom Altengrabow.
Losy po wojnie:
Po powrocie z obozu, we wrześniu 1945 r. przystąpił do pracy w dziale nadzoru budowlanego Dyrekcji Kolei Państwowych w Warszawie. W 1946 r. został przyjęty na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Cały czas pracował (od 1949 r.) w pracowni prof. Szymona Syrkusa przy projektowaniu osiedla na Kole. W 1952 r. otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta u prof. Stanisława Brukalskiego. Następnie pracował "z przydziału” w Ministerstwie Leśnictwa i Biurze Projektów Leśnictwa. W roku 1955 przeniósł się do Biura Projektów Służby Zdrowia, gdzie opracował szereg projektów, m.in.: Stołeczne Centrum Rehabilitacji w Konstancinie dla prof. Weissa, Sanatorium Spółdzielni Inwalidów w Busku Zdroju, Stołeczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna przy ul. Żelaznej w Warszawie, budynek Biura Projektów Służby Zdrowia przy ul. Solec, Akademia Medyczna przy ul. Banacha, Zespół Farmacji i Klinik (Nagroda Ministra Budownictwa i Mister Warszawy 1970 i 1974). W roku 1966 odbył staż projektancki w agencji arch. Paula Nelsona w Paryżu. W latach 1967-1970 był kierownikiem pracowni urbanistycznej Wydziału Architektury Warszawa - Praga Południe. Po wyjeździe do Algierii w latach 1970-1974 kontynuował prace przy obiektach służby zdrowia. Wraz z zespołem młodych architektów z Francji, Szwecji i Libanu w swojej pracowni zaprojektował szpital na 600 łóżek w Algierii oraz opracował koncepcję rozbudowy i modernizacji Zespołu Klinik Uniwersyteckich w Algierze. W latach 1975-1982 wznowił pracę z Biurze Projektów Służby Zdrowia. Uczestniczył w pracach studialnych i konsultacjach w ramach współpracy RWPG w zakresie projektowania obiektów służby zdrowia. Był autorem projektu rozbudowy Szpitala Miejskiego w Lublinie oraz projektu Szpitala MSW w Lublinie. Po przejściu na emeryturę pracował społecznie w ramach Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa jako członek jego Zarządu. Równocześnie był aktywnym członkiem Związku Żołnierzy Pułku AK "Baszta”. W latach 90. pełnił funkcję Prezesa Wspólnoty Mieszkaniowej na Kole.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Warszawski Krzyż Powstańczy, Odznaka Pamiątkowa Akcji Burza
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie, kwatera 27 wprost, rząd 1, miejsce 7-8. W tym samym grobie pochowany jest także inny Powstaniec Warszawski: Roman Sobecki ps. Pirat (1922-1995)
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Sokołowski Edmund, w tym kopia zaświadczenia weryfikacyjnego Sekcji Historyczno-Weryfikacyjnej b. Pułku AK "Baszta" z podpisem d-cy pułku Stanisława Kamińskiego ps. Daniel, dokument z dnia 4.11.1957 roku, kopia zaświadczenia ZUWZONiD z 02.04.1946; kopia legitymacji Krzyża Walecznych (zaświadczenie z 1989 r. nr DK-10942/W; SARP:
In Memoriam – Pamięci Architektów Polskich: Edmund Sokołowski: wspomnienie autorstwa Danuty Sokołowskiej.
