Pseudonim:
"Orłoś"
Data urodzenia:
1909-07-18
Data śmierci:
1974-09-12
Funkcja:
lekarz
Stopień:
podporucznik
Miejsce urodzenia:
Baranowicze (dzisiejsza Białoruś)
Imiona rodziców:
Stanisław - Natalia z domu Suszycka
Wykształcenie:
Absolwent Gimnazjum Państwowego im. Romualda Traugutta w Brześciu nad Bugiem. W 1939 ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy na Uniwersytecie Poznańskim.
Okres okupacji niemieckiej i udział w konspiracji 1939-1944:
W maju 1940 wraz z żoną został wywieziony na roboty przymusowe do Martenshagen pod Stralsundem na Pomorzu Przednim. Zwolniony w grudniu 1940, przeniósł się z rodziną do Warszawy. Od 1941 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny. W tym samym roku wstąpił do Armii Krajowej (AK). W konspiracji uczestniczył m.in. w produkcji i przemycie szczepionki na tyfus do oddziałów partyzanckich i warszawskiego getta. Od 1942 służył w Wydziale Marynarki Wojennej „Alfa”, "Ostryga" Komendy Głównej AK
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Polowy ul. Wspólna 27 - prowadził pracownię bakteriologiczno - epidemiologiczną i aptekę w szpitalu polowym przy ul. Wspólnej 27. Zgrupowanie „Chrobry II”
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Rodzeństwo walczące w Powstaniu:
Brat Tadeusz Gerwel ps. "Orda" był szefem sanitarnym „Alfy” i lekarzem w Szpitalu Polowym przy Wspólnej 27.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - po kapitulacji Powstania wywieziony do Stalagu IV B w Zeithain (obóz szpitalny - oddział Stalagu IV-B Mühlberg), gdzie brał udział w tworzeniu i prowadzeniu Polskiego Szpitala Wojskowego jako młodszy ordynator.
Numer jeniecki:
299901
Losy po wojnie:
Po wyzwoleniu obozu studiował w Ośrodku Wyższych Studiów Polskich w Brukseli. W 1946 powrócił do Polski, zamieszkał w Poznaniu. W 1950 został doktorem nauk matematyczno-przyrodniczych, w 1961 profesorem nadzwyczajny. Z jego inicjatywy powstała w 1961 pierwsza w Polsce Klinika Chorób Pasożytniczych przy Akademii Medycznej w Poznaniu. Był autorem wielu publikacji z zakresu parazytologii.
Miejsce śmierci:
Poznań
Dokumentalista:
Podczas Powstania oraz pobytu w Stalagu IV B w Zeithain, Czesław Gerwel wykonał 216 zdjęć małoobrazkowym aparatem reporterskim marki Leica, który dostał od swojego brata, lekarza, Tadeusza Gerwela. Na wewnętrznej stronie futerału zachował się odręczny napis: „dr med. T. Gerwel Gdynia ul. Świętojańska Poland”. Negatywy zdołał wywieźć z Warszawy i ukryć podczas rewizji w Zeithain. Na fotografiach z sierpnia i września 1944 utrwalił powstańcze życie toczące się wokół barykady u zbiegu ulic Wielkiej i Siennej, sąsiednich ulic i budynków - powstańców, sanitariuszki i ludność cywilną. Etap powstańczy zamyka kilka kadrów ze szpitala przy ulicy Wspólnej 27 z końca września 1944. Zdjęcia z Polskiego Szpitala Wojskowego w Zeithain przedstawiają codzienność obozową - lekarzy i pielęgniarki podczas pełnionych obowiązków i odpoczynku oraz pacjentów w szpitalnych barakach.
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

ppor. Czesław Gerwel „Orłoś (1909-1974) Fot. MPW

ppor. Czesław Gerwel „Orłoś (1909-1974) Fot. MPW

ppor. Czesław Gerwel „Orłoś". Fot. MPW

ppor. Czesław Gerwel „Orłoś". Fot. MPW

Fotografia z Polskiego Szpitala Wojskowego w saksońskim Zeithain. Pielęgniarka Maria Janus „Irena” (po mężu Kurkowska) i ppor. Czesław Gerwel „Orłoś" - marzec 1945 r.  Ze zbiorów Fototeki MPW - kolekcja Czesława Gerwela. Sygnatura <a href="   http://www.1944.pl/galerie/fototeka/foto/4434/autor/83 ">MPW-IN/3866</a>

Fotografia z Polskiego Szpitala Wojskowego w saksońskim Zeithain. Pielęgniarka Maria Janus „Irena” (po mężu Kurkowska) i ppor. Czesław Gerwel „Orłoś" - marzec 1945 r. Ze zbiorów Fototeki MPW - kolekcja Czesława Gerwela. Sygnatura MPW-IN/3866

Nasz newsletter