Pseudonim:
„Lewar”, „Wspornik”
Data urodzenia:
1904-04-09
Stopień:
kapitan - cichociemny
Miejsce urodzenia:
Żyrardów
Imiona rodziców :
Kazimierz - Celina z domu Gajewska
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
Absolwent Państwowego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie (matura w 1924 roku). Po egzaminie dojrzałości wstąpił na Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej. W 1931 roku odbył służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Śremie. W 1934 roku uzyskał tytuł inżyniera chemika. W 1937 roku został przeniesiony z piechoty do broni pancernej. Pozostawał w korpusie oficerów rezerwy kadry 3 Batalionu Pancernego.
Praca przed wojną:
W latach 1934 -1937 pracował jako doradca techniczny w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, a następnie od 1937 do 1939 r. był zastępcą dyrektora katowickiego oddziału „Wspólnoty Interesów Górniczo-Hutniczych”.
Udział w kampanii wrześniowej 1939 r. :
We wrześniu 1939 roku służył w Ośrodku Zapasowym Broni Pancernych Typ I Nr 1 w Warszawie, następnie w Batalionie Czołgów „R”. Razem z 3 Batalionem Pancernym przekroczył 18 września granicę polsko-węgierską.
Przebieg służby od X 1939 do V 1944 i udział w konspiracji:
W październiku 1939 r. znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej. Następnie służył w 2 Batalionie Czołgów 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W czerwcu 1940 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do 2 Batalionu Czołgów, a następnie do 2 Dywizjonu Pociągów Pancernych. Po konspiracyjnym przeszkoleniu ze specjalnością w broni pancernej pracował jako instruktor w zakresie niemieckiej broni pancernej. Został zaprzysiężony 3 września 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 10 na 11 maja 1944 roku w ramach operacji „Weller 27” dowodzonej przez kpt. naw. Władysława Krywdę. Przydział latem 1944 r.: Obszar Warszawski Armii Krajowej - Ośrodek pancerny „Wiatrak” na stanowisku instruktora.
Oddział:
Armia Krajowa - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód "Sławbor" (Śródmieście-Południe. Od 14 sierpnia służył w sztabie Podobwodu Śródmieście Południe jako oficer operacyjny, a od 28 sierpnia do 2 października jako szef sztabu Podobwodu. Brał bezpośredni udział w walkach, m.in. o budynek YMCA i tzw. „małą Pastę”
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe
Odznaczenia:
28 września 1944 odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari, zaś 1 października 1944 Krzyżem Walecznych.
Awanse:
podporucznik – ze starszeństwem od 1 stycznia 1935 roku, porucznik – ze starszeństwem od 1 grudnia 1941 roku, kapitan – 11 maja 1944 roku ze starszeństwem od 1 marca 1944 roku, major – ze starszeństwem od 1 stycznia 1945 roku.
Losy po Powstaniu:
Od października do grudnia 1944 roku pełnił służbę w KG AK jako oficer ds. zleceń Komendanta Głównego Armii Krajowej. Pod koniec grudnia 1944 roku został aresztowany w Częstochowie i osadzony w obozach: Groß-Rosen, Mittelbau-Dora i Bergen-Belsen. Uwolniony 16 kwietnia 1945 roku.
Losy po wyzwoleniu:
7 maja 1945 roku przybył do Wielkiej Brytanii. Do listopada 1948 roku służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia (ang. Polish Resettlement Corps). Od 1948 roku pracował jako urzędnik w Stowarzyszeniu Byłych Żołnierzy AK w Londynie. W okresie 1949–1951 był wykładowcą w Polish University College. W 1951 roku wyemigrował do Kanady, a w 1955 roku – do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w dużych przedsiębiorstwach chemicznych.
Miejsce śmierci:
Chicago, USA
Miejsce pochówku :
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Pogrzeb odbył się 16 kwietnia 1971 roku.
Informacje dodatkowe:
Autor wspomnień "Sabotaż i dywersja" Bellona, 1949 r. oraz Z „Południa” na „Północ” Warszawy, Piorun zdobywa „małą Pastę” i Ostatnie dni w Drogi cichociemnych... (wyd. I, II, III, Veritas, Londyn, 1954, 1961, 1972, Bellona, Warszawa, 1993, 2008).
Publikacje:
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 93–96; Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 351; Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 222–223.
