Data urodzenia:
1930-08-25
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Jan - Janina z domu Skaryszewska
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji - II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żyrafa" - 3. kompania - 227. Od lata 1942 r. należał do drużyny „Zawiszaków” Szarych Szeregów. W 1944 r. przeszedł do „Bojowych Szkół” Szarych Szeregów. Uczestniczył w szkoleniach, małym sabotażu oraz trzydniowym zgrupowaniu w Lasach Radziwiłłowskich. Otrzymał przydział do 227 plutonu 3 kompanii Zgrupowania AK „Żyrafa”, do drużyny 400 dowodzonej przez st. strzelca Leszka Rychlika ps. „Antoś”.
Dzieciństwo i początek okupacji niemieckiej:
W latach 1937-1940 mieszkał w Brześciu nad Bugiem. Jego ojciec był zawodowym wojskowym w Trauguttowie. W 1940 r. uciekł z rodziną przez Bug pod Małkinią do Warszawy.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Kolektorska 17 m. 3 (Marymont)
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
29 lipca 1944 r. pluton 227 miał koncentrację w piwnicach domu przy ul. Potockiej przy pl. Lelewela. 1 sierpnia do Bogusława Kamoli nie dotarł rozkaz o wybuchu Powstania, wobec tego do plutonu dołączył 3 sierpnia 1944.
Oddział:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żyrafa II" - pluton osłony sztabu 227, wystawiony przez "Bojowe Szkoły" Szarych Szeregów ("Szczury Kanałowe")
Szlak bojowy:
Żoliborz. Brał udział w służbie wartowniczej i walkach, z kwaterą w „Zimowym Leżu” (ul. Słowackiego 27/33), następnie przy ul. Krasińskiego 20. Ok. 20 sierpnia dwie drużyny (w tym 400) 227 plutonu osłony sztabu Zgrupowania AK „Żyrafa II” zostały oddelegowane do łączności kanałowej i zyskały nazwę „Szczury Kanałowe”. Bogusław Kamola przechodził kanałami na Stare Miasto, Śródmieście i Wolę. Zajmował się także udrażnianiem i oznakowaniem dróg w kanałach oraz przeprowadzaniem ludzi, m.in. z bronią dla Starówki. Pod koniec Powstania był celowniczym i dowódcą granatnika.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI A Altengrabow, 7.10.1944 skierowany do Lazaretu Gross-Lubars. Następnie w obozie pracy w Magdeburgu.
Do niewoli wychodził ze „Szklanego Domu” (ul. Mickiewicza 34/36) przez CIWF (obecnie AWF) do fortu Bema, skąd został wywieziony ciężarówką do Dulagu 121 w Pruszkowie, a następnie koleją do Stalagu XI A. Od 7 października 1944 r. przebywał w lazarecie Gross-Lubars, a od grudnia w komandzie pracy w Magdeburgu. W 1945 r. trafił do obozu w Rheinhausen w Westfalii, skąd uciekł.
Losy po wyzwoleniu:
Wstąpił do 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka, w szkole 1DP w Lippstadt skończył jedną klasę gimnazjum. Do Polski wrócił we wrześniu 1946 r.
Odznaczenia:
Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość, Odznaka Pamiątkowa Akcji "Burza"
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW, MPW-zbiory: P/9453, MPW-ankieta w opracowaniu B. Kamoli. Życiorys w opracowaniu SPPW1944 - zbiory własne Bogusława Kamoli. Ilustracje: prezentowane w biogramie fotografie z lat młodości pochodzą ze zbiorów rodzinnych p. Bogusława Kamoli, obecnie w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. P/9453. Zdjęcie współczesne pochodzi z serii portretów Powstańców Warszawskich wykonanych w ramach projektu "1944/70/2014" realizowanego przez grupę WWPHOTO dla uczczenia 70. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Muzeum Powstania Warszawskiego, 22.07-04.08 2013.
Uwagi:
W niewoli pod imieniem Bogumił. W zapisach PCK także adres ul. Władysława Niegolewskiego 7
Archiwum Historii Mówionej:
