Data urodzenia:
1928-11-01
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Antoni - Eleonora z domu Bartuszek
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 13 lutego 1943 roku w organizacji Polska Niepodległa (PN). Przysięgę wojskową składała w kościele przy ul. Gdańskiej. Od 1943 roku do momentu wybuchu Powstania pełniła funkcję łączniczki, zwiadowcy terenowego oraz sanitariuszki. W tym samym okresie odbyła przeszkolenie wojskowe z zakresu posługiwania się bronią oraz kurs sanitarny i praktykę sanitarną w szpitalu Św. Ducha w Warszawie. Do jej zadań należało przenoszenie prasy konspiracyjnej a także obstawa lokali kontaktowych podczas konspiracyjnych spotkań. Działała na terenie dzielnic: Wola - Ochota - Żoliborz.
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Zgodnie z rozkazem komendantki „Skrzyńskiej” dn 1 sierpnia 1944 o godz. 16:00 stawiła się razem z koleżanką Ireną Antoniną Komalą (po wojnie Malinowską), ps. Iskra na punkcie kontaktowym mieszczącym się w warsztacie stolarskim u zbiegu ulic Wolskiej i Karolkowej. Tam dziewczęta otrzymały rozkaz natychmiastowego udania się do IV Obwodu AK Ochota na punkt sanitarny przy ul. Dalekiej 8. W lokalu przy Dalekiej zastały sanitariuszki „Scarlett" i "Melanię" oraz dużą ilość materiałów sanitarnych, które miały przetransportować do Śródmieścia. Do macierzystego oddziału w Śródmieściu miał je doprowadzić łącznik, jednak nie stawił się on przy Dalekiej, w związku z tym sanitariuszki dołączyły do grupy Powstańców znajdujących się w budynku.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - IV Obwód Ochota - punkt sanitarny ul. Daleka 8
Dzielnica:
Ochota. Na rozkaz instruktorki sanitarnej wraz z "Iskrą" podjęły dwie próby opuszczenia budynku i przedostania się do grupy powstańców znajdujących się przy ul. Niemcewicza, w celu nawiązania kontaktu. Pierwszą próbę przebicia uniemożliwił silny ostrzał ul. Raszyńskiej. Powróciły więc na Daleką 8. Następna próba miała na celu przedostanie się do Śródmieścia (Szpital przy ul. Lindleya róg Oczki) i uzyskanie pomocy medycznej dla rannych Powstańców znajdujących się na punkcie sanitarnym przy ul. Dalekiej. Druga próba również nie powiodła się z powodu silnego ostrzału niemieckiego.
Losy po Powstaniu :
11.08.1944 r. wraz z grupą Powstańców znajdujących się na Dalekiej 8 została skierowana przez Niemców do obozu przejściowego na tzw. Zieleniaku (róg ul. Grójeckiej i Opaczewskiej), gdzie przebywała do 12.08.1944. Z Warszawy wyszła z ludnością cywilną drogą przez obóz przejściowy Dulag 121 w Pruszkowie (obóz utworzony przez Niemców 6.08.1944 r. na terenie dawnych Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Pruszkowie.) Wraz z nią w obozie znalazły się koleżanki-sanitariuszki: Irena Antonina Komala, po wojnie Malinowska ps. "Iskra", „Scarlett" (NN) i "Melania" (NN). W Dulagu 121 Barbara nawiązała kontakt z pracującym na terenie obozu polskim personelem szpitalnym, w wyniku czego otrzymała od tamtejszej pielęgniarki jej biały fartuch oraz przepustkę wystawioną przez władze niemieckie, która umożliwiała wydostanie się poza obręb obozu przejściowego. Otrzymała także informację, gdzie znajduje się punkt kontaktowy, do którego ma się zgłosić po wyjściu z Dulagu. I tak 15 sierpnia 1944, Barbara opuściła teren obozu wychodząc z niego jako pielęgniarka wraz z grupą chorych. Według relacji Barbary Bielik z domu Jarosińskiej spisanej w latach 80-tych na punkcie kontaktowym w Pruszkowie otrzymała zadanie przedostania się do Puszczy Kampinoskiej w rejon miejscowości Zawady - Pasikonie i dołączenia do tamtejszych oddziałów partyzanckich. W Kampinosie przebywała do 30.10.1944 r.
Losy po wojnie:
Po wojnie uczyła się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Żeromskiego w Warszawie. Po maturze pracowała w przedsiębiorstwach podległych Ministerstwu Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (lata 1954 -1967) - w Przedsiębiorstwie Zaopatrzenia Sprzętowego Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych ZREMB oraz w Przedsiębiorstwie Transportowo - Spedycyjnym "Transbud" jak starszy ekonomista. W latach 1967 -1982 pracowała na stanowisku samodzielnego Inspektora w Zjednoczeniu Budownictwa Rolniczego w Warszawie, a od 1982 roku, w niepełnym wymiarze godzin, w Państwowym Teatrze Lalek. W Zjednoczeniu Budownictwa Rolniczego w latach 1977-1980 była członkiem Rady Zakładowej. Od 1982 roku na emeryturze.
Odznaczenia:
Warszawski Krzyż Powstańczy
Nazwisko po mężu :
Bielik
Miejsce śmierci:
Warszawa
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, archiwum rodzinne
