Pseudonim:
"Hanka", "Baśka"
Data urodzenia:
1918-05-04
Miejsce urodzenia:
Polna koło Grybowa - Gorlice
Imiona rodziców:
Stanisław - Maria z domu Ślaska
Wykształcenie do 1944 r.:
Dyplomowana pielęgniarka.
Udział w konspiracji 1939 - 1944:
W konspiracji od stycznia 1944 roku, Komenda Główna Armii Krajowej, przydzielona do pracowni "lewych" dokumentów, a następnie skierowana do służby w Wydziale Techniczno-Legalizacyjnym Oddziału I KG AK (kryptonim „Park”, „Leta”, „Izba”) jako łączniczka, szefem Oddziału I (Organizacyjnego) był
ppłk. Antoni Sanojca.
Adres zamieszkania przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa, ul. Śniadeckich
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Warszawa, ul. Graniczna
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ - ul. Chmielna, Plac Grzybowski, ul. Ciepła
Odniesione rany:
Ciężko ranna w nogę w akcji oddziału na ul. Ciepłej 31 sierpnia 1944 r. (akcja pomocy oddziałom powstańczym ze Starówki przebijającym się do Śródmieścia) - postrzelona w nogę podczas transportowania rannego
por. „Blondyna” (por. Remigiusza Chodkowskiego) na punkt sanitarny. Wraz z rannym por. „Blondynem„ zostali ułożeni przez sanitariuszki na noszach pod murem. Anna miała pogruchotane kolano. Następnie obydwoje zostali przeniesieni na otwartą przestrzeń na ul. Ciepłej, gdzie wydawało się, że jest bezpieczniej. Podczas dalszej ewakuacji z terenu walki Powstańcy zostali zaatakowani przez nieprzyjaciela - por. "Blondyn" został zabity, a niosąca Annę Drohojowską ”Hankę„ na noszach sanitariuszka
”Joanna„ (Joanna Berland, po wojnie Makólska-Kowalska), została ranna w głowę. Ostatecznie „Hanka" została ściągnięta spod ostrzału przez Powstańców i przetransportowana na najbliższy punkt opatrunkowy, a następnie przeniesiona została do szpitala polowego ”Gurta” przy ul. Złotej. Po obejrzeniu kolana przez lekarza ze szpitala przy ul. Złotej i braku rtg zapadła decyzja o przeniesieniu rannej do Szpitala Polowego (dawniej Dziecięcego) na ul. Kopernika 43. Tam
por. dr Zbigniew Tabeński zdiagnozował złamanie kości udowej.
Losy po Powstaniu:
Ponieważ nie została ewakuowana na czas, w momencie wkroczenia Niemców na teren szpitala siostry szarytki schowały jej odzież i kazały udawać cywilną ranną. Następnie kilkunastu pozostałych rannych cywili umieszczono razem w jednej sali. Personel medyczny składał się z dwóch lekarzy i kilku sióstr zakonnych, natomiast personel świecki na rozkaz Niemców opuścił szpital i został wysiedlony z dzielnicy wraz z ludnością cywilną. 27 września 1944 roku Niemcy zarządzili ewakuację pozostałych osób ze szpitala na Kopernika - nastąpiło wyniesienie rannych na Nowy Świat przed klasztor karmelitów, a później transport do Milanówka pod Warszawą. W Milanówku odnalazła Annę jej siostra Teresa, która zabrała ją do domu rodzinnego w Czorsztynie.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej (Londyn, 1972), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaka Grunwaldzka
Miejsce pochówku:
Cmentarz parafialny w Sromowcach Wyżnych, woj. małopolskie
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Drohojowska Anna, w tym kopie legitymacji odznaczeniowych, kopia zaświadczenia ZBoWiD, Zarząd Wojewódzki w Nowym Sączu, 22.02.1977, zaliczony okres służby od stycznia do września 1944, formularz biograficzny. Archiwum Historii Mówionej:
relacja Krystyny Kinsner „Promień”, „Gieńka”, Wrocław, 26 marca 2009 roku, rozmowę prowadziła Iwona Brandt; Archiwum rodzinne - Wspomnienia Anny Drohojowskiej pt. Fragmenty wspomnień z Powstania Warszawskiego", skan maszynopisu, 13 stron, udostępniła p. Małgorzata Wesołowska.
