Powstańcze Biogramy - Aniela Libionka

Pseudonim:

"Nella"

Funkcja:

sanitariuszka

Pseudonimy:

"Nella", "Sokole Oko"

Miejsce urodzenia:

Międzybrodzie

Imiona rodziców:

Karol - Maria z domu Komor vel. Konior

Praca przed Powstaniem:

Pracownik Domu Dziecka w Skolimowie

Oddział:

"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Podobwód Śródmieście-Południe - Punkt sanitarny ul. 6 Sierpnia 16 - Schronisko dla dzieci ul. ks. Skorupki 12

Dzielnica:

Śródmieście Południe

Losy po Powstaniu:

Wyszła z Warszawy z ludnością cywilną.

Informacje dodatkowe-harcerstwo:

hm. Aniela Libionka - harcerka od 1927 r., drużynowa 3 DH w Białej Krakowskiej (1931-1933), zastępczyni hufcowej Hufca Harcerek w Białej Krakowskiej (1935-1936), instruktorka Szkoły Instruktorek na Buczu, hufcowa koedukacyjnego Hufca Buczańskiego (1938-1939), łączniczka komendy Pogotowia Harcerek na obszar śląski (1940-1944), w czasie okupacji pracowniczka w Domu Dziecka w Skolimowie, uczestniczka Powstania Warszawskiego, w czasie którego prowadziła punkt opieki nad zagubionymi dziećmi. Po wojnie organizatorka zakładów dla sierot wojennych w Górkach Wielkich, Jaworzu i Porąbce, instruktorka Katowickiej Chor. Harcerstwa (1956-1964), przewodnicząca Komisji Historycznej Chorągwi Bielskiej (1984-1998), założycielka Izby Tradycji oraz Kręgu Seniora w Hufcu Beskidzkim. Zmarła 16 listopada 2007 r. w wieku 94 lat.

Relacja Anieli Libionki:

"PUNKT OPIEKI NAD DZIEĆMI W CZASIE POWSTANIA WARSZAWSKIEGO (...) Po kapitulacji Powstania Warszawskiego zorganizowały władze RGO celem niesienia pomocy wysiedleńcom Warszawy - dotarłyśmy i my do nich i zaopatrzyły się w odpowiednie dokumenty (zakład dziecięcy RGO) i w 4-ty dzień po kapitulacji opuściły Warszawę razem z dziećmi - na furmankach, pod konwojem niemieckim - do obozu w Pruszkowie. Pamiętam ten dzień dokładnie - przez spalone i zburzone miasto dotarłyśmy na ulicę Koszykową - bo stamtąd zabierały między innymi punktami transporty - padał deszcz, my załadowane pokotem jedziemy na nieznane - po drodze dobiegały nas różne wersje o obozie i chcąc ratować starszą młodzież i część instruktorek na postojach wysadzałyśmy je w krzaki przydrożne, wyznaczając punkt spotkania w Komorowie u Hani Piotrowskiej. Udało się - uciekły, do obozu dojechała nas grupa młodszych dzieci (ile - nie pamiętam) i parę instruktorek: hm. Józefina Łapińska, hm. Anna Piotrowska - ranna w rękę, hm. Jadwiga Sawczuk, phm. Aniela Libionka. Deszcz padał cały czas i chyba po części i jemu zawdzięczamy, że tak sprawnie i szybko załatwiłyśmy sprawę w obozie, przedłożyłyśmy dokumenty RGO, jako pozostałości po zlikwidowanym Zakładzie na 6-go Sierpnia, po rewizji wozów otrzymałyśmy zezwolenie opuszczenia obozu do naszego Zakładu przebywającego w Zalesiu i Konstancinie, a prowadzoną w Zalesiu przez phm Felę Żakównę w zastępstwie za hm. Jadwigę Leśniakównę i w Konstancinie przez hm. Wiktorię Dewitzową. Władze RGO - przeniosły się do Krakowa po Powstaniu i tam otrzymywałyśmy polecenie przeniesienia Zakładów na teren województwa krakowskiego do Kościeliska - tam też w zimie, w mrozy - Tucha, Fela i ja zorganizowałyśmy przewóz dzieci i trochę majątku (nieruchomości) do Kościeliska, gdzie doczekałyśmy się końca wojny, a dzieci pozostały później w Domach Dziecka, które w Zakopanym zostały przez nas zorganizowane.

Aniela Libionka

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter